Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Özlem...
kocaman bir yürek sığdırdım,
beynimin en derin köşesine.
ne kimse görüyor ne de kimse biliyor,
sürekli beynimde dönüp duruyor…
bazen bir melankoli olup delirtiyor beni,
çıkmak istemiyorum hatıralardan.
bazen unutmak için zorluyorum kendimi,
her defasında yeniden öğreniyorum,
unutmanın imkansızlığını…
anlamıyorlar beni anlamayacaklar,
çünkü anlayan tek insan kaldı uzaklarda.
aklım bulanıyor yalnız akşamlarda.
ulaşmak isteyip de ulaşamamak,
seni tek anlayanın yanında olamamak,
kaderin içine saplanıp orada kalmak.
yine de her şeyi kadere bağlamak
daha kolay oluyor...
neden diyorum neden her şey,
istediği gibi gitmez ki insanın?
neden imkansızlıklar olur ki neden?
buna da bir cevap bulamıyorum.
kendimce, kafamdaki yürekle,
bir ömür yaşayıp gitmek
aslında sonsuz olmayan sonsuzluğuma…
(Sana...)
Başını ellerimin arasına alıp, kendimi fırtınanın içinde hissettiğim saçlarını okşamayı, her sabah penceremden baktığım deniz gözlerine on santimden bakıp dudaklarına minik öpücükler kondurmayı, ve teninin tuzunu duyularımda hissetmeyi hiç unutmadım...Gün gibi, dün gibi, nefes gibi, kan gibi içimdesin...Seni Seviyorum...
Ziya Tüfekçi
