Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Karınca Kervanı
Karınca kervanı yürüyordu,
En arkada kaldı,minik karınca
Ya yarım,ya dolunaydı ay,
Yerlerde izler yok....
Güldü kadın.
Gülümsemeler bulaştı,geceye.
Bitek gerideki minik karınca duydu.
Ayakları takıldı gülümsemeye..
Yollar bi böğürtlen dikeni sırtı
Yokuşun başı,işçi mahallesi
Bide çok yağmur yağar,
Senin ülkende..
Biliyorsun.....
Yağmurlarda özlendiğini.
Yağmurlarda öldüğümü
Biliyorsun.
Bende gideceğim,
Karınca kervanıyla..
İki tane çapa sapı,
Dövülecek insan çok....
Üç çay istedi kadın.
Ama yanlızdı.
Bilmiyorum,ne kadar yanlızdı.
Hasrete soğudu çaylar,
Karınca kervanı,daha çok uzakta.
Sessizlik,çakal ulumalarının sesi
İyiye alamet değil,sessizlik.
Bende gelecem,bu kervanla
Ellerimle kan getircem sana,
Susamışsın,içersin.
Öpeceğim,minik karıncayı.
Soğumuş çay bardakları köşesinde
Bi minik karınca..
Bak kervanın yolu bitmiş.
Ulaşmış sana.......
İyiye alamet değil ama...
Dudaklarım karıncalandı....
Öp o karıncayı....
03.Mayıs.2010
Metin Tunçel
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
