Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Öğretmenime
Sen elimde tutup
Okul yoluna girdiğimiz zaman
Beynimde karanlıklar silindi
İçimdeki korku
Okuma yazma ile atıldı
Umutlarım beslendi
Dünyam aydınlandı
Kör bir karanlıktan açıldı gözüm
Karanlıktan aydınlığa çıktı yüzüm
Bazen ağlardım yalnızlıktan
Sanki öğretmen değil
Hem anne hem babaydın bana
Isınmamış toy yüreğime
Zeytin dalı ile beyaz güvercin koydun
Güneşin renginde
Güller karanfiller diktin
Elinle bıraktın elime
Özgürlük meşalesini
Haksızlığa karşı direnmeyi
İnsanca yaşayarak ölmeyi
Sen öğrettin bana öğretmenin
Bana düşünceni değil
Düşünmenin yüceliğini
Öğrettin
Bir aralık günüydü sabah vakti
Sınıfın içinde
Gözümün önünde
Jandarma tarafında
Ellerin kelepçelendi
İstemeyerek gittin
Ya ben öğretmenin ya ben
Arkanda toy yüreğimle ağlayarak
Adını avazım çıktığı kadar haykırarak
Götürmeyin ne olur o benim öğretmenimdir
Jandarma bana tekme tokat girerken
Sağa sola savrulan kitaplarım
Üst aramasında caket cebimde çıkan
Sadece kuru ekmeğim
Yusuf korkmaz (kizilkale)
