Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
İki insan varmış ki birbirlerini deliler gibi severmiş. Günleri delice sevdalarla dolu dolu gidermiş. O kadar birbirlerine bağlılarmış ki hiç gözlerini kırpmadan birbirleri için kendilerini ölüme atarlarmış.
Her ne olmuşsa bir gün adam bir kişiyi vurmuş ve öldürmüş, bunu üzerine adam ömür boyu mahkum olmuş. Kadın sevdiği erkeğin her ziyaret gününde yanında olurmuş. Mahkum kadının dışarıda tek başına olmasına dayanamıyormuş. Geceleri bunu düşündükçe deliriyormuş. Geçen zamanla beraber mahkum sevdiği bu genç kadına belki çok zor olsa da, içi yana yana demiş ki
‘’ SEVDİĞİM, YARİM, CANIMDAN ÇOK SEVDİĞİM İNSAN BİLİYORUM BELKİ DE KABUL ETMEYECEKSİN AMA BEN SENİN DIŞARIDA TEK BAŞINA OLMANA DAYANAMIYORUM; GENÇSİN, GÜZELSİN BEN BURDAN ÖMÜR BOYUNCA ÇIKAMAYACAĞIM. SENDEN BİR İSTEĞİM VAR ARTIK SEN GELME YANIMA GİT HAYATINI KUR… BİRGÜN ÇIKARSAM EĞER O ŞİRİN EVİMİZE GELECEĞİM, UZAKTAN SEYREDECEĞİM EĞER EVİN ÖNÜDEKİ AKASYA AĞACINA EŞARBINI BAĞLAMIŞSAN BİLECEĞİM Kİ SEN BENİ HALA BEKLİYORSUN VE YANINA GELECEĞİM. EĞER AĞAÇTA EŞARBINI GÖRMEZSEM ÖLENE KADAR SENİ BİR DAHA RAHATSIZ ETMEYECEM’’
Demiş demesine de ne acı çekerekten söylemiş mahkum. Gerçekten de kadın gelmemiş o günden sonra. Bir gün nasıl olmuşsa genel af çıkmış ve mahkumda tahliye olmuş. Acaba beni bekledi mi demiş ve evinin yolunu tutmuş. Gittiğinde uzaktan akasya ağacına bakmış. Bakınca görmüş ki akasya ağacının üzerinde bir eşarp değil yüzlerce eşarp bağlıymış. Kadın sevdiği insanı hiç unutmamış ve hep beklemiş...
