Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ey istanbul! !
Sen umutlarımın hayallerimin şehri
Sana kalbi kırık ama umut dolu yüreğimle geldim.
Belki yaralarımı sarasın diye
Ne olurdu benide alsaydın kanatlarının altına bir ana şevkatiyle
Koskoca bağrında yokmuydu ufacık bir yer?
Ey istanbul!
Tepelerinden buğulu gözlerle baktım.
Sana seslendim.
Hiçmi duymadın sesimi?
Senki heybetli bir yüreğin var.
Sinende yer açıp kucakladığın sevdalılarını gördüm.
Engin deryalarına daldım sana bakarken.
Ey istanbul! !
Şimdi gene kırık kalbim ve umut yerine acı dolu yürağimle senden gidiyorum.
Ama birgün gene gelecem sana
Gene umutla ve heyecanla.
Ey istanbul! ! duydunmu?
