Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
| Dersim: Adı İsyan Bir Şehir
150 kişilik bir kafile mağarada sıkıştırılmıştı. Kadın, çocuk, yaşlıydı çoğu. Açlık başlamıştı, büyükler dayanıyordu, çocuklar dayanamıyor, ağlıyorlardı. Fatma koynunda tuttuğu son dutları iki çocuğuna verdi. Bir avuç kaldı kendine, ama onu da yemedi, yiyemedi, uzaktan ona içli içli bakan bir çocuğa götürüp verdi kalanı da.
Xezal'ın Senem isimli yeni doğmuş bir bebesi vardı. Etrafları kuşatılmış, saklanıyor, gizleniyorlar. Bir ses, bir görünme, kafilenin tümünün katli demek. Asker iyice yaklaşıyor, ama bebe Senem ağlıyor, susmuyor, Senem aç, anasının memeleri kurumuş. Herkes ona bakıyor ama kimse sustur demiyor, diyemiyor Xezal'a. Xezal zor bir karar verecek. Ya kafilenin, onca bilge yaşlı, onca sabi sübyan 150 kişinin ölümü ya da can parçası, yavrusunun... Bir bezle bastırıyor ağzına Senem'in. Ses kesiliyor. Bir ana yavrusunu 'boğuyor'. Kimse bakamıyor. Herkes ağlıyor, herkes sessiz sessiz döküyor gözyaşlarını... Xezal ağlayamıyor bile.
'Sophie'nin seçimi'nin filmi var, Xezal'ın seçiminin yok. Sophie'nin seçimi üzerine yüzlerce makale yazanlar, Xezal'ın seçimi üzerine hiç yazmadılar bu topraklarda.
Xezal bir roman kahramanı değildi, Xezal'ın yaşadıkları bir kurgu değil. Bu ülkenin Dersim vilayetinde yaşandı bu seçim. Xezal'ın yaşadıklarını devlet gizledi, aydın cüret edemedi yazmaya. Xezal'ın yaşadıkları bir tarihe gömüldü, bir de Dersimli'nin beynine. Kimse bilmese, kimse yazmasa da Xezal'ı unutmadı Dersim. Unutmadığı için Dersim'e çok sefer oldu ama zafer olmadı.
