Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Gün olur dağlarımızın tepelerinde siyah bulutlar dolaşır,
Aydınlanmayacak yamaçlarımız var sanırız,
Gün olur depremlerle sallanır durur sevgimiz,
Çatlaklar derinleşir arkadaşlıklarımızda,
Gün olur şimşekler çakar gökyüzümüzde,
Bu korkunç gece bitmeyecek sanırız...
Sessiz bir köşede,insanlardan uzakken,
Bir ölüden farkımızın nefes alıyor olmamız oldugunu hatırlarız,
Ağlarız ağlarız ağlarız...
Hayat nekadar karanlık,ıssız ve soguktur değil mi...
Sonra birden dağımızın tepesinden siyah bulutlar çekilmeye başlar,
Yamaçlarımızda aydınlığın dansını izleriz,
Depremlerin açtığı çatlaklarda çiçekler biter,
Derin sandığımız çatlaklar yavaş yavaş kapanır.
Gece gündüze yüz tutmuştur...
Oturup kaldıgımız,karanlık,ıssız ve soguk odamıza,
güneş doğar...
Gözlerimizin yaşını sileriz,sileriz ve tebessüm ederiz,
Kuşların çıvıltılarını duyduğumuz anda...
Hayat nekadar aydınlık,kalabalık ve sıcaktır değil mi?
İşte tüm bu olup bitenin adı UMUTTUR!
Bazen yara alır umudumuz, belki küser bize,
Sonra kayalıklardan çıkan filiz gibi,
Açar yüregimizde, düşüncelerimizde...
