Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Her bitiş yeni bir başlangıçtır...
Aynı zamanda başlangıcı olan her şeyinde bir sonu vardır değil mi?
Kaçınılmaz olarak var tabii ki...
Mecburen var...
Hiç sevdiğin için kockoca bir hiç''ten ibaret oldunuz mu siz?
Şebnem Ferah diyor ya;
Sen hiç 'Hiç' oldun mu?
Hiç sevdiğiniz insanın gözünde 'Basit' birisi olarak yer aldınız mı?
Eğer birisine güzel bir mutluluk yaşattıysanız,
Unutulabilir misiniz onun için?
Sizi mutlu eden birisini,
Unutur musunuz ilelebet?
Sevdiğinizi düşün birisini...
'Meğer seni sevmiyor muşum' diyebilir mi insan gerçekten?
Hiç yalandan sevgi yaşanır mı?
Unuttuklarınızı düşünün ya da?
Size kattıklarını hatırladıkça,
Aslında hatırlamıyor musunuzdur onları bir yandan da?
Sevdiklerinizi düşünmelisiniz belki de!
Yenisini sevipte, eskisinden biriktirdiklerinden daha fazlasını aradıkça
Hala öncekileri bir parça da olsa sevmiyor musunuzdur?
Sevgi ne kadar yalan olabilir ki;
'Seni Seviyorum' cümlesi bazen bütün bir ömre bedelken?
Bugün anladım;
En güzel yazılar, kimselere yazılmamış yazılarmış...
İçinde hiç kimse yoksa,
Kimi sevebilir ki insan?
Ya da kimi anlatabilir?
Bilemiyorum...
İçimde bir boşluk var,
Ve dolduramıyorum...
Ve böyle olmamalıydı belkide.
Denilen gibi;
Kimseye yazmamalıydım aslında...
Yazdıklarım sadece benden,
Ve varsa içimde büyük bir dünya,
Oradan ibaret olmalıydı...
Belki dışarıdan bu kadar basit olmazdım aslında o zaman...
Yazmalıydım belki de,
Sadece içimi dökecek kadar...
Ama yazdıklarımda zaten içimdekiler değil miydi?
Bir karmaşa oldu bu;
Kime yazmam gerekli,
Ya da yazmam gerekli mi?
Her şey pamuk ipliği gibi olabiliyor çoğu zaman..
Deneyimleriniz sizi koparıveriyor...
alıntıdır
