Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
O Şiir Ki
Eminim senden arta kalan
Bir çift gözyaşıdır cam kenarında
Bir kağıtta yazan tüm sözcüklere inat
Lanet edebilmek için verilmiştir
Sana bu kadar tembel bir kalp
Bir ağaç kenarından sıyrılmış
Küçük bir kedinin yalnızlığıdır umutların
Yitip gitmiş bir insandır
Korkmak saklanmak
Ve yine her anı yarına sığdırmak
Yani bir işi en orta yerinde bırakıp
Çok uzun diyarlara saklanmak mıdır umut
Sahiden bir umut varsa yarına dair
Kutlu olsun sana içtiğin her şarap!
Seni yazsın yeşillikler arasında bir şair
Dökülsün düğmelerinden gömleğinin
Yavaş yavaş beyazlıklar
Ah
O şair ki
Kim bilir
Nerelerdedir
Şimdi
Düşünceleri
Utanmıştır gözlerin hep elliyi vurduğunda
Koşar bir an önce kapabilmek için
İkincisini birincinin
Ve hep bencillikle kardeş olursun
Zor anlarında
Değer dediğin şey nedir senin için
Sanki bir alfabe bir doğal sayı
İkincisi birincisini aratır her zaman
Mahvolmuş bir beden yalanlardan delik deşik
Saklanmış bir ormanın içine kim bilir
Sahiden bir umut varsa yarına dair
Onu bende görmek isterim
Hiç olmazsa tanışabilmek için
Yalan kokulu bir mektubu esrarla bütünleş
tirmek içindir bu kadar ağıt bu kadar seyir!
Ah
Bu şiiri yazan şair
Kim bilir
Belki de birincisidir sahiden
Yalnızlıkların
Kerim Akbas
