Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
ÇOCUK KALSAYDIK
Doğup büyüdüğüm bir kentteyim,insanların memleketim dediği bir toprak parçasında.
Çocukluğumu arıyorum karlar arasında.bir yokuşun başında buluyorum kendimi.
geceden dökülen sularla oluşturulan kayak pistimizden eser yok.
Ne ıslandığımız kar kara benziyor,ne buz gülmemi sağlıyor.
Nekadarda küçülmüş bu yokuş,belkide ben büyüdüm.
(insanlar büyüdükçe küçülüyor yokuşları hayalleri) .
Oturup yokuşun başında hayal kurmaya çalışıyorum, olmuyor.Ne kadarda kirlenmiş ruhum.
tüm hayyalerim örtülü,karanlık,öfkeli,önyargılı.
(insanlar büyüdükçe çoğalıyor düşmanlıkları) .
Her şey nekadarda değişiyormuş büyüyünce,Hrant Dink öldürülebiliyor,oteller içinde insanlar varken yakılabiliyormuş.
her şey nekadarda uzaklaşıyormuş birbirinden sınırlar çiziliyor,sınıflar saflar beliriyor herkes kendi farklılığının yarattığı silahları kuşanıp savaşıyor.
Hatırlıyorumda küçüklük oyunlarımızda hiç kimse olduğu şeyden dolayı yargılanmadı,yada renginden,dilinden dolayı atıldığı bir hapishane yapılamadı.
Küçük oyunlarımızda hiç kimse söylediğinden dolayı öldürülmedi.
(demek büyüyünce hapishaneler kurup insanları öldürecek sebebler kurguluyoruz) .Çocukluk oyunlarımızda hiç kimse anlamayacağımız kadar uzak olmadı, hiç kimse paylaşamayacağımız kadar farklı olmadı.
Çocukluk ilişkilerimizde tüm çocuklar bizden daha üstün olmadı.
(demek biz büyüdükçe kanımız ölme sebebi yaratıyor bedenimize) .
Çocukken giyinmek bu kadar önemli olmadı herkes kendi bedeniyle ve diğer bedeniyle barışıktı çıplaklık ne utanmaya nede tutkuya yol açıyordu olduğumuz kadar kendimizdik sadece.(demek biz büyüdükçe kat kat giyinmeye utanmaya ve bedenleri cinssel metalara dönüştürmeye başlıyoruz) .
Küçükken herşey ne kadarda masumdu,tüm kavgalarımız daha fazla eğlenmek içinde ve akşam olduğunda tüm kavgalar unutulmaya mahkumdu.
Yaşamaya ne kadar aç,metaya ne kadar toktuk,
hiçbir nesne varlığımızda daha öte ve daha sahip değildi,hiç bir meta bir diğerinden almak için bir siper sorunu değildi.
(demek biz büyüdükçe sahip oldu bize sahip olduklarımız)
Biz hep çocuk kalsaydık yani DİNK LER,NESİN LER,HİKMET LER,ANTER LER,GUVERA LAR gibi hep çocuk kalsaydık dünya daha yaşanılır olmazmıydı.
Onlar çocuk kalabildikleri için tahammülsüz edip onlara saldırmasaydık daha insan kalmazmıydık.
(demek biz büyüdükçe tahammül küçülüyor)
Bu kantliyamla bir kez daha farkettim biz büyüdükçe küçülüyoruz,biz büyüdükçe kirleniyoruz,biz büyüdükçe öldürüyor,çocuk kaldıkça ölüyoruz.
Biz çocukken ne kadarda cesurduk.
konuşmaktan hiç korkmadık,olmaktan,başkalarından,kötüden,
çamurlu yüzlerimizle nekadarda don kişottuk.
(demek biz büyüdükçe küçülüyor cesaret,büyüyor korkular, büyüyor sessizlik)
iyiki öldünüz demiyeceğim ama ölme pahasına iyiki çocuk kaldınız ustalar.
Biz çocukken ne kadarda büyüktü bu dünya hiç bir oyun alanının tapusu yoktu,ve hiç bir yaşam alanımımızın bir sahibi daha güçlü yada daha zayıfı değildi.
(işte biz büyüdükçe tapulaştırdık dünyayı,sahiplendik hep daha fazlasını,biz büyüdükçe küçültük dünyayı) .
Biz küçükken yani daha kadın daha erkek olmadan önce hiç birimiz diğerinin karşı cinsi olmadı.
biz büyüdükçe karşı cinsimiz ayıp oldu,günah oldu,namus oldu.
Biz büyüdükçe bizim gibi insan olan diğer parçamız cinsimizden ayrıldık tek kaldık,yalnız kaldık,vahşileştik,eksik olduk,yarım kaldık.
(biz büyüdükçe erkek olduk,hakim olduk,erk olduk,yasakladık, sömürdük,erkek olduk kanattık,yaraladık,erkek olduk onarmaya çalışanları idam ettik)
bu gün bu küçülen yokuşun başında elime bulaşmış ustaların kanıyla çocuk kalmayı diliyorum
