Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Durdurun Dünyayi
Bu dünyada yasamak Haram oldu
icimdeki yasama sevinci soldu
gülen gözlerime yas doldu
zor günlerimde sevdiklerim yoktu
iyi günlerimde sevenim coktu
sevdigim yar bile beni unuttu
sarildim kirik dallara
saldim kendimi hüzünlü aksamlara
sikayetim var beni unutanlara
hic acimadan yerden yere vuranlara
bende mutlu olmak isterim
nedense hep tersine gitti islerim
huzuru bulamasamda yinede özlerim
Hayata sarildim düstüm
sevenlerime darildim küstüm
bu alemde yasarken öldüm
yikilmadan yürürken süründüm
Tikenli yollarda düse kalka
derdime eklendi bir halka
vurulmus bana ezzelden bir damga
sadece insan gibi yasamkti niyetim
istemesemde sayili günlerim
insan bir kere düsmeye göre
bana göre degil bu kanli töre
dipsiz bir kuyuya düstüm
dev aynasina bakip dünyaya güldüm
kendi aynama bakip kendime üzüldüm
cevapsiz sorulara care düsündüm
cikmaz sokaklarda acik kapi aradim
geri dönmek istesemde yolu bulamadim
Hayata sarildim düstüm
sevenlerime darildim küstüm
bu alemde yasarken öldüm
yikilmadan yürürken süründüm
Durudurun Dünyayi basim Dönüyor
beni benden daha iyi bilen Allah görüyor
Günesde kac kere dogup batiyor
insanlari Gurur ve Kibir yakiyor
dost yerine pesine düsman takiyor
icimdeki feryat Tuna Nehri gibi tasiyor
genc yasimda yikti beni kederler
aglayan sonunda güler dediler
gercekleri degil yalan söyledir
bana bakip garip halime güldüler
beni sevmek yerine düsman bildiler
Dünyanin elinde oyuncak oldum
konusmadim hic hep suzdum
herseyden biktim kendimi vurdum
Hayata sarildim düstüm
sevenlerime darildim küstüm
bu alemde yasarken öldüm
yikilmadan yürürken süründüm
yazar:Zül-Karneyn Osmanli
