Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Denizdeki limanda dayanan o tenha gemi kimiyem...
Senden qaçıb tenhalığa sığındım. Getsem de ayrılıqdı, qalsam da...
Getsem ayrılıqdı, qalsam, keder-qem,
Dilim söze yatmır, elim qeleme.
Men dünen özümü öldürdüm, daha
Üstümde hönkürüb, fikir eleme.
En böyük ezabdan en gözel söze,
Geden yola döndüm- sonunda tek sen.
Bilersen men nece tekem – tenhayam,
Eliynen ruhuma toxuna bilsen.
Daha sözüm çatar, ağaca, ota,
Yarpağa, denize, quma balığa.
Düşünme, ezabdı taleden qaçıb
Men nece sığmışam bu tenhalığa.
Çekildim özüme ölen deniz tek,
Sahil tek göründük indi allaha.
Daha dualarım qulağı deşmez,
Heç kesi bezdirmez andlarım daha.
İnan başdaşı da gereyim deyil,
Üstümde hönküren bir yazım olsa,
Men çılpaq ağacam qolsuz, budaqsız
Ne olar sonuncu payızım olsa...
Meni bendelikden çıxarıb Allah.
Çıxarıb ruhumu bedenden bele,
Ne vaxtsa, qeribtek kefensiz ölsem,
Meni sözlerime büküb defn ele.
Ağacdan üzülen yarpaq bil meni,
Sonradan istesen lap al-yaşıl gey.
Meni sözlerime büküb defn ele,
Bil ki, ayrılıqdan başlayır her şey.
Bilirem yoxluğum ağrıdır seni,
Belke varlığımda ömrüne yükdü.
Getmeye yeri yox, qalmağa yurdu,
Yaland, kim deyir dünya böyükdü.
Getsem ayrılıqdı, qalsam keder-qem,
Dilim söze yatmır, elim qeleme.
Men dünen özümü öldürdüm daha,
Üstümde hönkürüb fikir eleme...
RÜSTEM BEHRUDİ
