Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Eziz dostlar...Düz 18 il bundan öncə Yanvar ayının 19 dan 20-e keçen gece Azerbaycan kan küsdu.Bakü feryad edirdi.Azerbaycan halkı soyuq kış gecesinde sokaklarda vahşi rus ve ermeni ordusunun karşısına ayağı-eli boş çıxmışdır..O gece yüzlerle ŞEHİD verdi.O gece heç kimse yatmadı...O gece ağladı Azerbaycan..........İki şiirimi bir daha bu Qanlı günü hatırlatmak için Sizlere gönderirem....
1) NELER GELDİ BAŞIMIZA
Toplandıq Azadlıq meydanına biz,
Bir idi arzumuz, dileklerimiz,
Azadlıq eşqiyle vuran kalbimiz-
Düşmen güllesində n boyandı qana,
O gece dağ çekdi Azerbaycana!
Titredi divarı,daşı Bakının,
Qan tökdü gözünün yaşı Bakının,
Ə yildi ə yilmə z başı Bakının,
O gecə verilen min-min qurbana,
O gece ağlayan Azerbaycana!
Bacılar bulud tek doldu o gece,
Gelinler çiçek tek soldu o gece,
Ağarmış saçını yolub o gece-
Ağılar söyledi yüzlerle ana,
Keder üz vermişdi Azerbaycana!
İyirmi yanvarın acı kederi,
Kalblere yaradır o günden beri.
Al qana boyanmış karanfilleri-
Ağlaya-ağlaya düzdük her yana,
Matem saxlayaraq Azerbaycana!
Qalxıb düşman ilə birge savaşa,
Zencir tek bağlandı qardaş qardaşa.
Yaşa metin xalqım her zaman yaşa!
Sesimiz yayılsın bütün cahana,
Heç kes bata bilmez Azerbaycana!
20.01.05 Bakı.
2) Qarabağ döyüşlerinde helak olmuş Azə rbaycan xalqının günahsız övladlarının eziz xatiresine ithaf edirem....
Müharibe...Kendleri,şeherleri viran qoyan,evleri başsız,anaların üreyine çalın-çarpaz dağ çeken,uşaqları yetim qoyan Müharibe......
Qarabağ döyüşleri sengisede hele evlere övladlarının ölüm xeberleri,qara tabutlar getirirdiler..............
1) KARA TABUT
Qarabağ derdinden yazılsa da çox,
Neçin yada düşmür qara tabutlar?
Belke o tabutlar heç yox imiş,yox,
Köçüb yaddaşlardan hara tabutlar?
Neçe ailede vay-şiven qurub?
Neçe xanimanı yıxıb-uçurub?
Sayan olubdurmu ne qeder vurub,
Analar qelbine yara tabutlar?
Qanlı facieler saymaqla bitmir,
Nale de,fə ryad da imdada yetmir,
Ana yaddaşından bir anda getmir,
Çekir üreyini dara tabutlar.......
“-“
Şahidi olduğum bir facieden
Size yana-yana söz açıram men:
“-“
Qarabağ uğrunda qanlı döyüşler
Bir neçe müddetdi daha bitmirdi.
Düşmen elindeydi neçe kend,şeher,
Ölen ölmüş idi,iten itmişdi.
Asker anaları eli qoynunda,
Kövrek bir ümüdle yol gözleyirdi.
Xeyalen oynayır oğul toyunda,
Gelen qonaqları ezizleyirdi.
Bizim de qonşumuz birce oğlunu
Cebhe bölgesinə yola salmışdı.
Ateşkes vaxtıydı,bilse de bunu,
Canını bir qorxu hissi almışdı.
Xeyli mehribandı o ana mene,
Hal-ehval tuturduq,gelib-gedirdik.
Günorta vaxtıydı,ikimiz yene
Heyetdə oturub söhbet edirdik.
Oğlunun adını çə kdikce ana,
Rengi gah qızarır,gah da qaçırdı.
Arzular,istekler yetmirdi sona,
Hey oğul toyundan söhbet açırdı.
Elin sinsine qoyaraq birden,
Söyledi:-“üreyim çırpınır yaman”.
Kömek elemə kçün dururdum ki men
Küçede bir maşın dayandı bu an.
Ürkek baxışlarla bir cavan asker,
Astaca-astaca heyete girdi.
Getirdiyi üçün müdhiş bir haber,
Ne ehval soruşdu,ne salam verdi.
Rengi beyazımış o cavan oğlan,
Bilmirdi nə sayaq açsın söhbeti.
Gözü yaş sızırdı,üreyise qan,
Dinib-danışmağa yoxdu qüdreti.
Biz ona baxırdıq,o ise yere,
Erimek bilmirdi sükütün buzu.
Başını qaldırıb o,birden-bire
Eliylə küçeye çağırdı bizi.
Maşının yanında bütün qonşular
Heykel tek dinmezce dayanmışdılar.
Işi sürücüden öyrenib onlar,
Bir matem rengine boyanmışdılar.
Hamı düşüncede,hamı mat-mə bhut:
Anaya kim desin bu müsibeti?
Hamı bilirdi ki,kimindir tabut,
Heç kimin çatmırdı amma cüreti.
Nehayet ireli çıxıb bir qoca,
Uzaqdan başladı sözün-söhbetin.
Söyledi:”-başını,qızım,tut uca,
Özüne toxtaq ver,metin ol,metin.
Tesellimiz bu ki,o er cavanlar,
Can verib bu torpaq,millet yolunda.
Esil qehreman tek ölübler onlar,
Azadlıq,ar-namus,qeyret yolunda.
Önünde titreyen bu cavan asker,
Oğlunun tabutun getirib sene.
Ona olsa da bu ölümden beter,
Torpağa vermekçin yetirib sene”.
Tabutu maşından yere qoyanda,
Bir ölüm sükütü araya çökdü.
Huşunu itirdi ana o anda,
Göyler bu vahşata göz yaşı tökdü.
Ayılıb özüne gelende ana,
Diz-dizi süründü tabuta sarı.
Hıçqırıb ağladı o,yana-yana,
Sarıldı tabuta o an qolları.
-Açın qapağını tabutun,-dedi,-
Belke quru kesek,daş var içinde? !
Açın,ay camaat,görüm ki,nedir,
Belke bedensiz bir baş var içinde? ! -
“—“
Tutub elleriyle silkeliyirdi,
Ana genc asgeri,qonum-qonşunu.
Tekrar dodaq altı hey söyleyirdi,
Götürün,aparın qara qutunu.
Menim balam deyil bunun içinde,
Oğlum heç tutarmı bu qutu onu?
Deyib süzdürürdü ana gizlince,
Nemli gözlriyle qara tabutu........
Asker nece desin iki gün evvel,
Dostu gece yarı düşüb minaya?
Deyirler yalan var doğrudan efzel
Müqeddes bir yalan dedi anaya:
-Bu qaynaq olunmuş demir tabutu
Açmaq mümkün deyil,-söyledi asker,-
Ay ana,boş deyil inan bu qutu,
Özüm öz gözümle görmüşem seher.
-Bala,and verirem seni Allaha,
Çekinme heç neden,düzün de mene.
Heç ne soruşmaram senden bir daha,
Kim yudu,kim bükdü onu kefene?
-Ana,gə nc olsam da bilirem ki,men,
Var islam dininin qüdsi üsulu.
Eyninde paltardır şehide kefen,
Mübarek qanıdır onun qüsulu.
Askerin sözleri ananı tutdu,
Onun sinesine qoydu başını.
Sanki birden-bire derdin unutdu,
Daha axıtmadı o,göz yaşını.
Ele bilirdi ki,saçında gezen,
Doğma balasının öz elleridir.
Ele bilirdi ki,onları süzen,
Kendin subay-salıq gözelleridir.
Daha bilmirdi ki,bir neçe anda,
Yüz illik derd yeyib acıdan,acı.
Daha bilmirdi ki,qısa zamanda,
Onun pambıq kimi ağarıb saçı.
Yene qucaqlayıb qara tabutu,
-Sensiz neyleyirem heyatı,-dedi,
Balama qismetmiş bu də mir qutu,
Ana bir yanıqlı bayatı dedi:
Düşmen,üzün gülmesin,
Ömrün bahar bilmesin.
Heç qapıya,ay Allah,
Qara tabut gelmesin.......
“----“
Analar qarşında baş eyirem men,
Vetene verdiyi övladı üçün.
Qelbine köz basıb düşmen önünde,
Göz yaşı tökmedi “qurbanın”üçün.
Bunu men desemdə ,söyleyir her kes,
Dünyaya gelibdir ana müqeddes.
Anaya baladan yoxdur bir evez,
Ona versen bele bütün dünyanı.
15.01.06
