Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Qardaşım Ağazade Pervize ithafen
Zercirli bileklerini sıxdı,
Özune ezab vermek,
Çaresizliyini bir daha görmek istedi.
Torpağa damlayan qanına baxdı...
Gözleri dolmuşdu,
Isteyine nail olmuşdu...
Ne xoşbexlik axtarırdı,
Ne de şadlıq.
“Azadlıq, azadlıq...”
Güldü, güldü,
“He, bu menem!
Düşmenime dost,
Özüme düşmenem! ”
Günahkar menmiyemı!
Amma mene bele öyredibler,
Gözyaşımı susqunluqla seyr edibler.
Hayqırmışam-boğublar sesimi,
Yorublar yaşama hevesimi...
“Alın yazındır” deyibler,
Dözümlülüyümü öyübler.
“Kimem” deye soruşmuşam,
“Soruşma! ” deyibler,
“Heddini aşma! ” deyibler,
Qismetimle barışmışam...
“Gülüstan”da gözlerimi oyublar,
“Türkmençay”da üreyimi paralayıblar...
Övladıma “xain” demeli olmuşam,
Celladıma boyun eymeli olmuşam...
Servetimi talayıblar,
Parçalayıblar...
Sahibsiz bilinmişem,
Quzeye, Güneye bölünmüşem.
Tarixlerden silinib izim,
Gözü yaşlı qalıb Tebrizim.
Marağam susqun,
Erdebilim küsgün...
Dünya varlığımı danmış,
Ana dilim yasaqlanmış...”
Heç göz yummaq vaxtıdırmı?
Medet ummaq vaxtıdırmı?
Üreyinden at qorxunu,
Sındır feleyin çarxını!
Din perdesi qapamasın gözlerini,
Ürekli ol, merdlikle de sözlerini!
De ki, daha azad olmaq isteyirem,
Vetenimde azad qalmaq isteyirem!
Bir anlığa üreyinde sen Babekin ahını duy,
Ulu baban Xetayinin o yenilmez ruhunu duy!
Bir anlığa azad eyle merhemeti üreyinden,
Bele etsen lap felek de qorxar senden...
Ürekli ol, ürekli ol!
Yaşamağa gerekli ol!
Afiq Ağdami
