Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
KARABAĞIM...
Karabağım, bir zamanlar adın geldiğinde güzellikler hatırlanılıyor, şarkılar söyleniliyordu. Şimdi adın anıldığında herkesin gözlerinde bir damla yaş birikiyor? ! Ve sonra o yaş yanağımızdan süzülerek yüreğimizde kanayan yaranı yakar yakar durur.
Ben orada doğmadım, ama suyunu içtim,tertemiz havasını çektim ciğerlerime, ilk adımımı attım mukaddes toprağında. Karabağ benim baba yurdum, damarlarımda haykırarak akan kanım.
Hatırlıyorum... son gidişimde altı yaşındaydım. Hatırlıyorum... yol boyunca selamladığım ağaçları. Hatırlıyorum... köyümüzün köy kokulu kokusunu. Hatırlıyorum...dedemin kurban kestiği kuzunun korkusunu. Hatırlıyorum... oyun zamanında camını kırdığım baba ocağımı. Hatırlıyorum... tırmanamadığım için dibinde oturup ağladığım ceviz ağacını. Hatırlıyorum... acımadan kopararak saçlarıma takdığım ter laleleri. Hatırlıyorum... geceleri hả lả kulağımda çınlayan düşman mermilerinin sesini. Hatırlıyorum... döndüğümden birkaç gün sonra viran olmuş yurdumun viran yüzlerini.
Hatırlıyorum... ilk defa ağabeyim vurulduğunda yaşamıştım kaybetme korkusunu.
Ve Vatanımı kaybettiğimde anladım hayattayken hayatını kaybetmenin ne demek olduğunu.
Hatırlıyorum... şehitlikte uyuyan binlerce şehitimin yüzünü...
Duyuyorum... her gece Karabağımın ağlar sesini.
Unutamam... unutamam kanımı damla damla akıtan adsız düşmanımın ismini.
Ve BİLİYORUM... döneceğim , döneceğim kokusu burnumda tüten KARABAĞIMA ...
R. E
