Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Genç ve istidadlı Azerbaycan şairi Resmiyye Sabirin şiirleri
BİZİM ARAMIZDA MİN İLLİK
YOL VAR
Bizim aramızda min yıllık yol var,
Özüme yakınsın benden, İlahi!
İçi cah-celallı cahan vermisen,
Durub seyr edirem genden, İlahi!
Qem öenim yoldaşım, keder sevgilim,
Sözle dogranıram hey dilim-dilim,
Yerden ayaklarım üzülüb, elim
Asılıb semada senden, İlahi!
Yolumu göylerden yere dönderdim,
Her kelme sözünü dürre dönderdim,
Ben seni bilyondan bire dönderdim,
Sen beni ayırdın minden, İlahi!
Bir az gec doğuldum, bir azca erken,
Benim sabrimden de uzunmuş örken,
Sene üreyimden yollar var iken,
Körpü neye lazım dinden, İlahi?
ATAMIN ELLERİ
…hele de yadımdadır
nenemin öldüyü gün.
İlk defe onda gördüm
Atamın ellerinin böyümeyini.
Evimize, bu dünyaya
sığmayan nenem
Atamın ellerine sığdı.
Böyüdü Atamın elleri
torpaq oldu.
Evvelce bacılarımı,
sonra qardaşlarımı saxladı.
Xoş günümüzde
sevincinden quş kimi uçdu.
Ehtiyac içinde olduğumuz anlarda ağladı.
Göz yaşları
damarlarından
axıb yudu
yer üzünün günahlarını.
Qışda
soyuqdan qorudu herareti bizi.
Böyüdü Atamın elleri
Allahlaşdı.
Göylerden gelen felaketlerin
qarşısında siper oldu.
«HAQQ»ın öldüyü gün
tutdu ayağımızın altından qaçan torpağı.
O vaxtdan beri
Atamın elleri saxlayır
temeli uçuq yer küresini…
İLAHİ SEVGİ
Men solan çiçeklerin,
Zerli kelebeklerin
ölümüne ağladım.
Anam, sense menim göz yaşlarıma.
Men quruyan göllerin,
Susdurulmuş dillerin
ölümüne ağladım.
Anam, sense menim göz yaşlarıma.
Men eriyen şamların,
Kimsesiz axşamların
ölümüne ağladım.
Anam, sense menim göz yaşlarıma.
Men susuz sehralarn,
Saçında eriyen qarın
ölümüne ağladım.
Anam, sense menim göz yaşlarıma.
Ağladım…
Anam,
Ağladım…
Yağışın göz yaşıyla,
Küleyin nalesiyle,
Şimşeyin qezebiyle,
Üreyimin sesiyle
ağladım…
Sense menim göz yaşlarımla ağladın, Anam…
ÖZÜME YAZILAN ŞER
Bextinin güneşi bir daha doğmaz,
Gözlerine çöken çenden utanır.
Ne zaman çevrilib yaşına baxsa,
Felek saçındakı denden utanır.
Her şey deyişibdir, tek sen evvelki,
Zaman bir sözünü eyleyib iki,
O qeder eziyyet, ezab verib ki,
Sevincin yan keçir genden, utanır.
Sen öz derdlerinle ha alış, ha yan,
Qaranlıq dünyana işıq salmaz dan,
Qara torpaq qaçır ayağın altdan,
Şairim, yer üzü senden utanır.
QIZCIĞAZ
Azadlığın qerib vaxtı,
Azadlığın qürub vaxtı
Kölgesi böyüyer qızcığazın
Heyatın çıxış nöqtesinden
keçe bilmez.
Boyundan alçaq divarlar
gizlede bilmez ucalığını
Nefesini kesen sözler
ümidini kese bilmez,
artırar
yaşanmamış ömrünün
eyer-eksik dolu günlerinin sayını.
Menasız günlerinin uzunluğunu qısaltmaqçün
qara gecelerde
Tanrıya el açıb yalvarar qızcığaz
Yalvarar… yalvarar… yalvarar…
unudar özünü
Unudar ellerini…
Unudar ellerine qonan
ümidini göylerden üzen
ağ qar deneciklerini…
