Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Elmas Yıldırım (Azerbaycanda Almas Yıldırım gibi tanıyorlar) 1907-de Bakı şehirinde doğmuş. Sovyetlerin Azerbaycandı hükmranlığını hiç bir zaman kabul edemeğen türklüğe aşik bir şairdi. Sovyet-kommunist hökumeti türklüğe olan sevgisine ve kommunistlere olan nifretinden dolayı 24 yaşında iken Dağıstana sürgün ediyorlar. Burada da milli ruhlu ve isyankar şiirler yazıyor Elmas YIldırım. Bu kez onu Türkistana sürgün ediyorlar.
Şu haberi alarken şair şöyle diyor
-Beni yurdumun her bucağını gezdiriyorlar. Her yerde altın zencirlerin sesini duymakdayım. Milletimin boynundan asılan zencirin her helkesi benim kinimi daha da artırıyor.
Türküstanda da genç şairi sakin burakmıyorlar. Bir komunist tankidçi yazıyordu: Elmas Yıldırımı Azerbaycanda: Dağıstanda göz açmağa koymadılar. Ama o burada rahatlık bulmuşdur veistediğini yazıyor. Eğer keçmişinden vaz keçerse, sözde diğil emelde de bizimle olursa başka mesela, yoksa bundan sonra darbeleremeze dayanmalıdır. Elmas gibilerinin kafaları sovyet çekici ile ezilmelidir.
Bu tür yazılardan sonra Elmas Yıldırım eşi ve bebek oğlu ile beraber İrana keçmeli oluyor. Fakat sınırda İran serhetçileri onları tutukluyor ve zindana atıyorlar. 'Sen kommunistsin' diye Elması 23 gün su içinde saklıyor ve ona işgençeler veriyorlar. Sonda kommjunistlere karşı olduğunu bilerek serbest burakıyorlar. 6 ay Güney AZerbaycanda yaşayan şair rus mezaliminden kaçırken burada da fars mezalimi ile karşılaşıyor ve yalnız biyik Vatanın-Türkiyenin onu kurtaracağına yemin olarak Türkiyeye geliyor. Elağızda yaşayan ve tüm hayatı boyu Azerbaycan hasretli ve istiklal ruhlu şiirler yazan bu büyük vatan aşiki Iran zindanında su içinde kalarken kazandığı ağır hastelikden 1952 yılında dünyasını değişiyor.
Burada devamlı olarak Elmas Yıldırımın şiirlerini hatırladcağız.
ALLAH TÜRKLÜK UĞRUNDA ŞEHİT OLANLARIN HEPSİNE REHMET ETSİN!
KOY ONLARIN MÜKADDES RUHU TÜRKLÜĞÜ KORUMAKDA BİZE YARDIMÇI OLSUN!
Qara dastan
Kimsə bilmə z Tanrıdağın yaşını,
Duman almış Altayların başını,
Uçurmuşdur başdan dovlə t quşunu,
Sə rvə tinə üz çevirmiş zaman hey…
Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey…
Dörd bir yana dağılmış türk soyları,
Sönmüş ocaq, köçüb getmiş boyları,
Də rdli-də rdli axar bozqır çayları,
Saxlar içdə n gizli ümid, güman hey…
Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey…
Ağ alnına qara yazı yazılmış,
Yaylalarda düyün-də rnə k pozulmuş,
Gə linlə rin gur saçları çözülmüş,
Yada qalmış, dilə r eldə n aman hey…
Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey…
Dağdan-dağa çarpıb getmiş doğanlar,
Qayalarda izi qalmış al qanlar,
Ordulara buyruq vermə z İlhanlar,
Harda qalmış “set”lə r yıxan fə rman hey…
Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey…
Xarab olmuş Buxarası, Başkə ndi,
Matə m tutmuş Sə mə rqə ndi, Daşkə ndi,
Kə ndi söylə r, tökə r gözdə n yaş kə ndi,
Nə ozan var, nə yazan, nə şaman hey...
Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey...
Qazan, Başqırd batmış, Krım sürülmüş,
Mə nim çə kik gözlü yarım sürülmüş,
Qohum-qonşum, bütün varım sürülmüş,
Bulunurmu Sibiryada iman hey?
Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey...
Türk ellə ri bir-birinə yadlanır,
Qazax, qırğız, türkmə n, özbə k adlanır,
Azə ri türk yanar, içdə n odlanır,
Ana yurdun içdə n halı duman hey,
Qoca türkün düşdüyü də rd yaman hey...
Keçə n çağlar, yatmış ellə r ayılmaz,
Tarım çayı doğru yola qoyulmaz,
Hey... sə slə nir Amudə rya duyulmaz,
Sırdə ryada qalmamışdır də rman hey...
Qoca türkün düşdüyü də rd yaman hey...
Xə zə r coşar, xə bə r salar Kürünə ,
Axıb gedə r Kür sürünə -sürünə ,
İdil ağlar Altın Ordu yerinə ,
Aral da öz varlığından peşman hey...
Qoca türkün düşdüyü də rd yaman hey...
Azə rbaycan də rd içində boğulmuş,
Sevə nlə ri diyar-diyar qovulmuş,
Ağla şair, ağla, yurdun dağılmış,
Nerdə qopuz, nerdə qırıq kaman hey?
Nerdə böyük Və tə n, nerdə Turan hey...
Almas Yıldırım.
