Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ben zulmün böylesini bilmezdim
Şimdi fırtınalar içinde kayıplardayım
Daha tufan olacak bu fırtına belli
Ben aşk demiştim oysa
Zulümden öte yanmayı sevmiştim
Şimdi solmayan isyanlardayım
En derin kör kuyularda eriyorum
Gökyüzüne karanlıklar içinde bakıyorum
Kederler içinde gül kokusundan mahrumum
Her şeyden önce kendi sonumu görmüşüm
Kör kuyuların paslı kalbi ışık almıyor
Nefesim kesiliyor hançerleniyorum en derininden
Ben kendim ışık olmak istemiştim oysa her karanlığa
Kör kuyulara ışık saçmak isterken ışığımı kaybetmişim
Şimdi dışar da bahar mıdır kış mıdır bilmem
Bilsem de faydası olmaz zaten eriyorum çünkü
Yani bana hep olan kıştır baharım gelmez
Şimdi ruhumu kaplayan gönlüme düşen isyandır
Dilimde ki küfürleri uçurumlara itemiyorum
Nefsim başkaldırmış illa ki cehenneme düşeceğim
cennetim solmuş güllerim diken olmuş
İsyanım yüzünden aldığım nefesten utanıyorum
Utanıyorum da isyana düşünce yine harap oluyorum
Ölüm ölüm dediler ben ölümden beter zulüm gördüm
Zulüm harap edince insanı ölümün ne hasret olduğunu gördüm
Sinan Bayram
