Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
çok başarılı bir şiir olmuş baştan sona anlam yüklü elinize sağlık...
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: Önder Karaçay
Alan: Grup: Aşk'a Dair Herşey
Tarih: 02.04.2015 08:01:00
Konu: İnsan Usta / Önder Karaçay
Değerli şiir dostları insan doğmuş olmak insan olmaya yetmiyor. İnsan kalmaya devam edebilmekte bir hüner ve ustalık gerektiriyor. İnsan; insan olabilmeyi çözdüğünde hayatın geriye kalan diğer mücadelesinde hem huzuru, hem mutluluğu ve hem de başarıyı çok rahat yakalayabilecektir.
Mevlana der ki; “Ne fark eder ki kör insan için elmas da bir, cam da…Sana bakan kör ise sakın kendini camdan sanma…” İşte bu derin anlamda gizli insan olabilmek.
Konu çok geniş…Siz değerli dostlarında bu konuda görüşlerine İnsan Usta adlı şiirimle konuyu daha da zenginleştirebiliriz.
Şiir 2 sayfa 46. Sırada görüş ve değerlendirmelerinize sunulmuştur. Sygılarımla…
http://www.antoloji.com/insan-usta-siiri/
İnsan Usta
İnsan usta olunca ya da usta insan olunca,
Sınırları da insanca,
Küçük küçük yaşamlarımız,
Abartılara bakınca,
Ne kadar kolay düşüyoruz bu duruma safça.
Sorgulamadan,
Kerameti kendimizde sayınca,
Usta dediğin anlatan,
Ertesi gün kedine yeni bilgiler katan olmayınca.
Ustamı olur böyle kalınca,
Böyle gidilir mi bu yollarda uzun ince,
Ustayım derken,
İnsanın yüreğine bir de kin inince.
İnsanın kafası karışmaz;
İnsan usta olunca ya da usta insan olunca.
İnsan usta, usta insan olmayınca,
Karışır kafasının içindekiler kendisine gölge olunca.
Tutsağı olmazsa eğer bu garipliklerin,
İşte o zaman insanda ustaca,
Ustada insanca.
Kendine ayna tutabilenler,
İşaret parmağıyla suçlarken,
Aslında kendileri suçlu gördüklerini bilince.
Başkalarının bizi nasıl gördüğünü birde anlayınca,
Usta da oluruz, insan da oluruz insanca.
Yetersizliği fark edince,
Herkes bildiğini, hatta yapabildiğini yapınca,
Hele bir de gelişmeleri önceden sezince,
Fırsatlar mı çoğalır, yoksa tehlikeler mi azalır,
Bir de bunu anlayınca,
Oluruz dosta dost, düşmana dost insanca.
Yetmezliğin de sınırını çizince,
Fazlasını fark eder insan,
Biraz gözünü karartınca.
Eksikliğimizin bitmeyeceğini bilince,
Bir de bu bilince varınca,
Son durağıdır insanlığın hali o durakta inince.
Kendini tamamlanmış saymak kadar tehlikeli bir düşünce yoktur,
Yaşarken insanın öldüğünü kabule düşünce.
Ne hayatın sonsuza gidişi durur,
Ne de öğrenme ihtiyacı biter.
İnsan kendini kendinde bulur,
Yeniden yeniden üretince.
Birde merakını diri tutunca,
Her sabah öğrenmemiz gereken ve bizi bekleyen,
Bilgilerin farkına varınca.
Hayatına paylaşmayı sokunca,
Değmeyin insanın keyfine,
Bu kesintisiz akışın sonu gelmeyince.
Paylaşmak son tuğlasıdır insan olmanın,
Mağrur yükseklerde yer kalmadığını bilince,
İşte o zaman; insan oluruz ustaca, usta oluruz insanca!
Önder Karaçay
