Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Kırk Gün Yağmurları
Bu ıssız şehirde, gözlerin düştü aklıma.
Savruk rüzgarlarda, boynu bükük, mahzun gülüşlerin.
Kaldırım taşlarının kuytularında, kayboldum gönlünün derinliklerinde.
Sessiz bir gemideyim, sevdalarım bir uçurtmanın kuyruğunda.
Çatlamış kınalı elleriyle,
Kabuğunu kırmış toprak anam.
Yedi kat yer, yedi kat gök altında,
Hoyrat ellerce hep ötelenmiş yıllar yaşarken.
Soğuktan kaskatı vücudu, ıskalanmış bir hayat, kalleş kader.
Anlı şanlı tarihinden geriye parlak madalyalar.
Sonsuz çayırlarda bir deli taydır koşan.
Uzaklarda sanma, yakınlardadır beklenen.
Bağrımda ateş, dumanlarda kaybolur gözlerin.
Küskün bakışlarda, kilitli dilin, ürkek sözlerin dökülür.
Zifir karanlık yazgılarda,
Tüy hafifliğinde titreşen yoldaş melekler eşliğinde.
Ödünç yaşanmış bir hayat, gelgitlerde kaparmış yürekler,
Vakit: gün batımı. Uğrunda gerçekleşmemiş pembe düşler.
Anne kokulu şefkatlerle sevda dilenir yüreğim.
Bitti sevda iklimleri, şimdi kırk gün yağmurları başlar...
Bülent Şen
http://www.antoloji.com/bulent-sen/siirleri/
