Asabı İkram Mesaj Detayi Antoloji.com

Ben İlkokulu Hatay’ın kazası Kırıkhan da okudum. Hani benim zamanımda olanlar bilirler İlkokul 5 sene, ortaokul 3 sene, lise yine 3 sene diye ayırımın olduğu siyah önlüklerin beyaz yakalıklarla birleştiği saçların kurdelelerle süslendiği dönemler (şimdi nerdeeeeeeee)
Anlatacağım hikaye öyle ilginç bulamaya bilirsiniz ama beni etkilemişti işte ne bileyim paylaşayım dedi.
Sınıfımız küçük ama bir o kadar şirindi ya da bana öyle geliyordu. Klasik bir otur şekli vardı her sınıfta olduğu gibi kısa boylular ön tarafta, uzun boylular ise arka tarafta Ali de kısa boylu olduğundan ön tarafta oturan bir arkadaşımızdı bu arkadaşımız diğer arkadaşlardan yani bizden farklıydı.Farklılığı zeki olmasından ya da Öğretmenimizin anlattığı her konuyu bir seferde anlamasından kaynaklanmıyordu. Onun farklılığı hüzünlü oluşundan yırtık ayakkabılarını bizden saklamak istemesinden önlüğü olmadığından evdeki ne bulursa geydiğinden kısaca hırpani bir şekli olduğundandı kaynaklanıyordu. Hiç teneffüslere çıkmayan bu arkadaşımız ders çalışmakla zamanını değerlendirir “niye oynamıyorsun bizimle diye sorulduğunda ise yırtık ayakkabılarını kendine doğru çekerek ders çalışmam gerek çooook çalışmam gerek ailemin gurur kaynağı olarak onları kurtarmam gerek der ardından çalıştığı derse geri dönerdi. Bu konuşmalarından anlamayan biz ise kaldığımız oyunumuza geri dönerdik.Arkadaşımız derslerde ne keder parlak ise de arkadaşların arasında o kadar silikti ya da kendisi öyle istiyordu ama tercihi kendisi yapmıştı.Alinin birde okulun son dönemlerinde ortadan kaybolması gibi bir durumu vardı bu durum dikkatimizi çeker ama öğretmenimize soramazdık bir bildiği var diyerekten ya da akıl etmezdik bize göre her şeyin bir nedeni vardır.Ve de öğretmen her şeyin en iyisini bilir diye, bu durum 4. Sınıfa kadar devam etti okulun son dönemi Ali yine ortalarda yok, 2 gündür gelmiyor alıştığımız için sormuyoruz Ogün öğretmenimiz iki gözü iki çeşme bitkin bir şekilde içeri girdi merhaba çocuklar deyip masasına yöneldi sandalyesine oturdu ya da bir çuval gibi bıraktı demek en uygunu dirseklerini masaya dayadı elleriyle yüzünü kapatıp hıçkıra hıçkıra bir çocuk gibi ağlamaya başladı bizler önce ne olduğunu anlamadık sonra öğretmenimizin başına toplanıp ne olduğunu anlamaya çalıştık. Öğretmenimiz ellerini yüzünden çekip kızarmış gözleri ve pancar olmuş burnuyla bize bakarak oturun çocuklarım size diyeceklerim var diye bizi sıralarımıza gönderdi meraklı bakışlarla kendisine baktığımızı fark eden öğretmenimiz:çocuklar Ali bundan sonra bizimle olmayacak “bizler ise gülerek onun gelmeme zamanı geldi zaten geleceğe kadar görmeyiz hiçbirimiz aman öğretmenim bu şimdi olan bir olay değil ki bu yıllardır böyle demeye kalmadan öğretmenimiz yeniden ağlamaya başladı çocuklarım artık hiç bizimle olmayacak o artık aramızda yok insanlar yaşarlar ve de ölürler Alide yaşadı ve de………
Arkamadan arkadaşım Semra ölmüş ölmüş diye bağırdı sonrada ama öğretmenim anneannemde öldü ama o yaşlıydı Ali daha çok küçük yani bizde mi öleceğiz diye ağlamaya başladı sınıfta bir uğultu başladı ölmenin ne olduğunu soranlardan tutunda Alinin nasıl öldüğü konusunda hikayeler uyduranlar
Öğretmenimiz:-susarsanız anlatacağım Alicik yanarak ölmüş okulun son döneminde (her sene olduğu gibi) ailesiyle birlikte yaylaya çıkan arkadaşınız 2 gün önce tüpün patlamasıyla tüm ailesi gibi yanarak ölmüş
Biliyorsunuz Alinin maddi durumu iyi değildi babası yoktu anneside evin geçimi için yazın tarlalarda çalışan yaylaya çıkıp çobanlık yapan evlere temizliğe giden fedakar bir kadındı tek umudu Alinin okuyup büyük adam olmasıydı onun için her şeyi yapmaya hazırdı
Yaylada geçim daha kolay olduğundan yazları tercih ediyordu Ali de okul döneminde devamsızlık yapamaz son döneminde annesine yardım için yayla giderdi biliyor musunuz Ali okul dışında ailesine katkı için her türlü işi yapıyordu ayakkabı boyacalığndan tutunda bakkal çıraklığına size söylememi istemezdi acımanızdan ya da dalga geçmenizden korktuğu için buna rağmen çok çalışkandı o yaşasaydı gelecekte büyük adam olacaktı bundan o kadar eminim
O zaman ilk kez ölümü yakından ve de derinden hissetmiştim. çocuğa büyüğe bakmadan alıp götürdüğünü o zaman anlamıştım
O yıllardan kalan yalnızca bu değil elbet
Yıllar geçti hem de çok uzun yıllar o yıllarda çocukluğun arkasına sığınıp duyarsız davranışlarıma çok kızıyorum
Bazen babamızdan aldığımız harçlıkları onun karşısında nasıl harcadığımızı düşünüyorum belki o çocuklukla onunda canı çekmiş ama parası olmadığından alamamış gururundan da bizden isteyememişti ne düşüncesizlik
Ali yok geleceğin günümüzün büyük adamı ailesinin gurur kaynağı((((
Not:çocuklarımızı duyarlı yetiştirelim bir şeylerin farkına vadsınlar