Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Paşa
Sümeli’nin bekçisi, aslanıydın
Tek başına dağların kaplanıydın.
Set çekmiştin önüne muzırların
Korkulu rüyasıydın hınzırların.
Soyu, asilane Sivas Kangaldı
Yüreği sanki kor ateş, mangaldı.
Tek başına domuzlara daldı.
Çeşitli yerlerinden yara aldı.
Buna rağmen hiçbir şeyden korkmadı
Özü gibi Paşaydı onun adı.
Ormanın gülüydü, hakiki dosttu.
Bu sefer deldirdi galiba posttu.
Köyün girişinde nöbet tutardı
Asfaltın tam ortasına yatardı.
Arabamı ta uzaktan tanırdı
Sevincinden üstüme atılırdı.
Çocuk gibi sevdirirdi kendini
Çitten atlar, gösterirdi fendini.
Boynunda kırmızı tasması vardı
Gece sabaha kadar hep havlardı.
Korurdu bağımızı, bahçemizi
Mutlu ederdi ailecek hepimizi.
Yüksek sesle seslenince , gel Paşa!
Kuyruk sallar, gelirdi koşa koşa.
Kırbaç gibi kuyruğunu vururdu
Tilki, çakal, domuz hep sustururdu.
Sana ne oldu ?Ey yiğidim Paşa!
Hükmederken etrafa, dağa, taşa
Ortadan bir anda kaybolup gittin
Kaçırıldın, öldün veya da yittin.
Son kez göreydim seni, ölü, diri
Keşke , iyi haber getirse biri.
Kimi zabıtalar götürdü diyor
Kimi araba çarpmış, öldü diyor.
Hiç kimse akibetini bilmiyor
Hiç bir şey gönül gamımı silmiyor.
10.04.2018 / ANTALYA
