“yürüdükçe kirlenen hayat” diye ileniyorum
ileniyorum kanayaraktan
dost kınlı hançerle ortasında
tutsaklığındayım kaç zamandır
kanımı ürperten bir kabusun
bir kabus ki
düşmüşken denize, sarılmıştım düş diye
sarılmıştım
kınsız zamanlarımda hızla tüketmişken seçeneklerimi
ve kalmışken hançerlenmişliğimle yenik
aldanmışım, ne yazık, ki bu kaçıncı aldanış?!
işte, yıkıntılar altında çırpınan bir tohum ömrüm
bekler ürkekçe baharı
tutmuşken yolları karakış
şimdi dip noktasında hayatın
duvarlarda çarpıp kanarken gençliğim
olasılıklarla avutuyorum örselenmiş yüreğimi
“yürüdükçe kirlenen hayat” diye ileniyorum
ileniyorum kanayaraktan
dost kınlı hançerler ortasında
ah, nasıl da kirlettim genç ömrümü
henüz başındayken yolun
nasıl?
22 Mayıs – 31 Temmuz 2003 * Bartın Cezaevi * devrim BORAN
