Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Çorlu'lu Zeyno
Esmerim, selvi boylum, Çorlu'lum ZEYNO.
Tanırmısınız? Benim yârimi ZEYNO'yu...
Çorlu'nun iki seven sevgilisiydik biz
Hayâller ülkesinde yaşayan
Yalnızlığın çöllerindeki serap değil
Buram buram çağrı kokan sevda
Gerçek bir vaha'ydık biz
O hayâller ülkesinin yolunda
Kara sevda şampiyonuyduk ZEYNO ve ben ikimiz.
Sınırsızdı AŞK gücümüz
Birleşiverince hayâllerimiz kucak kucağa
Otururken elele, gözgöze, kayboluverirdik
Çorlu'nun harabeleşmiş KALE'lerinin surlarında...
Yarış başlardı o zaman
Hayâller ülkesinin yolunda
Geçemezlerdi bizi, dolaşırdık Kâinat'ı
Gönlümüzdeki ışık hızıyla.
Gökkuşağında kayar, Samanyolunda yürürdük
İnerdik Aytepe'nin üzerine.:
Seyrederdik Marmara Denizi'nin Sevgi yakamozlarını....
Ay Dede'nin üzerinde oynardık kovalamaç
Everest tepesi'nde mola verir
Satürn'de dans ederdik, doymamışçasına aç.
Ahh! Esmerim, selvi boylum, Çorlu'lum ZEYNO.
Bir gün yalpaladı kader, bu hayâl akışında
Ve...acımasızca madalyonun tersini çevirdi
Her türlü ihtimâl Uçurumlarında.
Sustu, susuverdi Karatepe'nin üzerinde
Okuduğumuz o âşıklar ezanı
Havuzlar Parkı'ndaki anılar
İsyanını kustu önümüze
Çorlu Deresi'nin kanalizasyon suyuna
Benzedi damarlarımız!..
Bir kış kan tükürdü karlara
Kan kırmızı ecel gibi
Bir ince hastalığın öksürüklerinde
Eridi..gitti..ZEYNO!
Gidişi o gidiş
Kavuşmak, benimde gidişimde gizli
Bekler ölüyü bekleyen mezar gibi
Bekler, dört gözle beni ZEYNO!
Şimdi kara topraklara kırmızı gül oldu
Cumhuriyet Fırını'nın fırancalalarına kokan yârim
Şimdi son vapuru bekler oldu
Cumhuriyet Meydanı'nda linç ettiğim hayâllerim.
Aç Bahri Baba aç! Aç bir Güzel Marmara
Teselliyi değil ölümümü kat şarabıma
Artık sustu gönüldeki yanardağlar
Gelecekte her gün kahredici depremler
Kan doldu beklentilerdeki çanaklar
Yıkıldı, mutluluk zamanına kazdığımız tüneller.
Şimdi..Bu yaşamın yolunu yalnız mı gideceğim?
Ey benim kara sevdamın kara kaderi
Mutsuzluğu hediye ettiğin
Kara gündüzlerimi, zindan gecelerimi
Al da git! ZEYNO'nun koynuna al da git!
ZEYNO yattı toprağın altına Bir mutsuz gömü;
Beni bıraktı üstünde......
Yaşayan bir ölü, yaşayan bir ölü.
Ahmet Durgut
