Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Yorgun bir Yazar'ım
sırtımda kamburu çıkmış virgüller
ayaklarımda son noktalar
ileride son istasyon
son tren'de son ihtimâl...
yetişmeye çalışmak imkânsız,
vazgeçmek ise nefesi bırakmak limansız,
yükü götürmekle görevliyim
mazinin kapısına kadar,
lâkin içeriden vurulmuşum
isyan'ı oynuyorlar
kanser kampında asi kelimeler,
vadece bir çöl gözlerim
her ünlem bir kum fırtınası...
en kötü şey gelir aklıma
o tükürdüğünü yalamak var ya,
idam sephasında
utanmışlığın dibi gibi bir şey,
yalnızlığı görüyorum
yükü indireceğim yerde..hayâl...
sadece kapı gerçek..;
içeriye bir atsam kapağı
kaldıramazlar o uykudan,
şehirler isteyenlerin olsun
yeni başlangıçlar da yenilerin
eksi'lerle eskidik
benden bu kadar kaptan...
hatırlarlarsa ordayım cevap,
hatırlamazlarsa burdayım nokta.
Ahmet Durgut
