Anadolu Şiir Antoloj ... Mesaj Detayi Antoloj ...

Hıçkırık ağlıyor
Damlalar süzülüyor gözünden
Boşa geçmiş bir ömrün
Sancısı yükseliyor göğsünden.
Yorulmuş, sürekli arbededen
Kaçmış kendinden bile,
Ormanın en kuytu köşesine.
Hıçkırık, ağaçlar ve kuşlar
Üçü birden
Issızlığın dibine vurmuşlar
Gecede, kör kütük olmuşlar.
Yıldızlarda eşlik etmiş kutlamalarına
Havayi fişek kılığında
Sessiz sessiz patlamışlar
Debdebeden uzak, en silik renklerle
İçinden cıvıldamışlar kuşlar bile...
Meltem daha da bir usul
Yeter ki hıçkırık bulsun huzur.
Gece alıp göğsüne,
Ninni söylemiş yıldızlar fısır fısır
Götürmüşler rüyalar ülkesine
Usul usul yatırmışlar
Pembe bulutun üzerine.