Ben ve Dilenci
Yürüyordum gök berrak bir Haziran gecesi
Gördüm sokak başında kaldırım dilencisi
Yanaştım ona doğru yavaşça usulcacık
Dizleri bükük bükük ağuşu bana açık
Urbaları çuvaldan pabuçları paslıydı
Belli ki yüreğinde bir yerleri yaslıydı
Seslendim haykırarak sesimi duydu dağlar
Bakındı göz ucuyla bilsen yüreğim ağlar
Hissettim duygusunu ürperdim elemimden
Birkaç bin mermi yedim sanki birçok yerimden
Mırıldandı derinden bırak beni benimle
Zaten keşmekeşteyim güldürmez kaderimle
Gördüm bu dilenci de doymak bilmez huyumu
Şeytandan daha melun nefse kul olduğumu
Ey dilenci:Sen değil dilenci şu zevatlar
Kurbanı katil sayıp kürk mont giyen avratlar
Seni bu hale sokan yaban ellere inat
Kurulsun mahşer günü cehennemden bir sırat
Paranın köleleri duysunlar sana minnet
Heyhat asıl dilenme unutulmuş ahiret
k.gazioğlu
8 Şubat 2016
