Anadolu Şiir Antoloj ... Mesaj Detayi Antoloj ...

Gönderen: Arslan Gazioğlu
Tarih: 04.04.2017 23:23
Konu: Ben ve Gölgem

Ben ve Gölgem

Güneş uyukluyorken kesif ,kesif duvarda
Bana doğru yürüyen bir gölge görüyorum
Kömürlü gözlerini kaybederken hovarda
Bu davetsiz misafir benimdir biliyorum

Gölgem sen bana bakma acı acı azapla
Kötü bir kul olsamda sen genede benimsin
Birgün uzanır gövdem şu acıkmış toprakta
Kefenime sarılıp sende sürüklenirsin

Girilmiş benden önce narin şah damarına
Kıymış biri canına ölümüde tatmışsın
Al beni taşın eyle dikiver mezarına
Güneş uyukluyorken sen ezelden batmışsın

Ne şeytan nede nefsim girmesin aramıza
Bir karından çıkmışız ben seninle doğmuşum
Hurileri kovarım gelseler yanımıza
Sen ölüsün ben ölü seninle varolmuşum

Ey girdaplı ömrümün kasvetli duvarları
Dokunmayın gölgeme sakın o incinmesin
Tutuversem kolundan şu gamsız insanları
Sen sen değilsin belki sürünen bir gölgesin

Doğacak güneşimiz birgün şu ufuklardan
El ele tutuşarak gideceğiz mahşere
O uhrevi aşkları yücelten cennetlere

Kana kana içerek Kevser kuyularından
Sıratlarda tükenmez bir pınar olacağız
Sonra ebedilerin yurduna koşacağız...

04.04.2017
k.arslan gazioğlu

Rize

RESİM SEÇ