Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
'Yaz oldu, dedim ki “güneş dolacak saçlarıma. Saçlarım güneş gibi, sarısıyla parlayacak…”
oysaki yaz kavurdu acı veren hisleriyle.
Sonbahar geldi, ” tabiatın renklerine bürünecek “ dedim, sarardı kaldı rengim ruhsarım…
Kış geldi, ümitlerim vardı… Kar gibi beyaz olacak diye bekledim,
ayazından üşüdüm, bildiğim tüm grileri peş peşe ekledim…
İlkbahar geldi dalında açacak ''mimoza çiçeği'' sandım kendimi
yine tomurcuğumda sakladım kederimi…'
Değerli arkadaşım,
Önemli olan içerde bir çocuğun var olması değilmi? ...O çocuk bazı dönemlerde tembelleşir ve derin uykulara yatar..bazen de bahar gelmiş gibi sevinçle hop hop oynar...elbet bir mevsimde uyanacaktır o çocuk...Allah onun varlığını almasın yeterki...yaşama sevincimiz, umudumuzdur o...
Hayranlıkla okudum...Akıcı bir uslupla duygularınız çok güzel dile gelmiş Gökmen Bey...tebrik ediyorum değerli kaleminizi...sevgi ve selamlar
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: Gökmen Y.Erdem
Alan: (grup üzerinden) asuman soydan atasayar
Tarih: 17.03.2010 07:25:00
Konu: [akilcilar-grubu] **NEREDESİN İÇİMDEKİ ÇOCUK…? ** (deneme)
----------
**NEREDESİN İÇİMDEKİ ÇOCUK…? ** (deneme)
Uzun zaman oldu hayata bir es verip kalanından devam etmeyeli... Beden yorgun,kafa yorgun... En beteri de ruh yorgun…
Bir zamanlar içimde her şeye rağmen bir çocuk vardı. Küstü sanırım yediği darbelerle hayata. Ya da ne zaman uyanacağını bilemediği sabahları
beklemekte uykusunda.
Hayat, senin yediğin lolipop şekerleri gibi tatlı değil çocuk. Arada acı gerçekleri de var. Hayatı öyle o şekerdeki gibi eme eme, sindire sindire yaşayamıyorsun. Bu şekerin gramajı az, bir lokmada ağıza atılan cinsten. Ve çürütüyor insanı aynı dişlerin gibi. Oysa senin gözlerinde keşfedilmemiş cennetlerin yeşili var. Yüreğin henüz çaresizliklerden bihaber.Sözlerinde yalan yok, her halinde masumiyet…
Uyan artık çocuk hadi bak yüzüme. Göreyim gözlerinde cennet yeşilini.
Üşüyen bir yerlerim var içimde. Sanırım ısıtman için bekliyor yüreğini…
çok şey yitirmezsin inan… Uyan ve dokun, dokun ki hissedeyim ellerini…
Her mevsim kendine has esintisiyle geçip gitti yıllar.
Yaz oldu, dedim ki “güneş dolacak saçlarıma. Saçlarım güneş gibi, sarısıyla parlayacak…”
oysaki yaz kavurdu acı veren hisleriyle.
Sonbahar geldi, ” tabiatın renklerine bürünecek “ dedim, sarardı kaldı rengim ruhsarım…
Kış geldi, ümitlerim vardı… Kar gibi beyaz olacak diye bekledim,
ayazından üşüdüm, bildiğim tüm grileri peş peşe ekledim…
İlkbahar geldi dalında açacak ''mimoza çiçeği'' sandım kendimi
yine tomurcuğumda sakladım kederimi…
Uyan içimdeki çocuk uyan...! Sen hangi mevsimde kalakaldın..
Saklandığın mevsimden koşarak gelmez misin yanıma...
Uyan içimdeki çocuk...! Uyan ki umuda senle bağlanayım. Çünkü kim...
................
