Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
N U T U K ……………………………..8
** Sivas’ta Genel Bir Ulusal Kongre Toplama Kararı **
Bu amaçla, emir subayım Cervat Abbas Bey’e 21/22 Haziran 1919 gecesi Amasya’da söyleyip yazdırdığım genelgenin başlıca noktaları şunlardı:
1—Yurdun bütünlüğü, ulusun bağımsızlığı tehlikededir.
2—İstanbul’daki hükümet, üzerine aldığı sorumluluğun gereklerini yerine getirmemektedir. Bu durum ulusumuzu yok olmuş gibi gösteriyor.
3—Ulusun bağımsızlığını yine ulusun kesin kararı ve direnişi kurtaracaktır.
4—Ulusun durumunu ve davranışını göz önünde tutmak ve haklarını dile getirip bütün dünyaya duyurmak için her türlü etkiden ve denetimden kurtulmuş ulusal bir kurulun varlığı çok gereklidir.
5—Anadolu’nun her yönden en güvenli yeri olan Sivas’ta ulusal bir kongrenin acele toplanması kararlaştırılmıştır.
6—Bunun için bütün illerin her sancağından, halkın güvenini kazanmış üç delegenin olabildiğince çabuk yetişmek üzere hemen yola çıkarılması gerekmektedir.
7—Her hangi kötü bir durumla karşılaşılabileceği düşünülerek, bu iş, ulusal bir sır gibi tutulmalı ve delegeler, gereken yerlere kimliklerini gizleyerek gelmelidirler.
8—Doğu illeri adına 10 Temmuz’da, Erzurum’da bir kongre toplanacaktır. O tarihe kadar öteki il delegeleri de Sivas’a ulaşabilirlerse Erzurum Kongresi’nin üyeleri de Sivas’ta yapılan genel toplantıya katılmak üzere yola çıkarlar.
Bu yazdıklarım çoktan vermiş ve dört günden önce Trakya’ya bildirmiş olduğum bir kararın Anadolu’ya da genelgeyle bildirilmesinden başka bir şey değildir. Bu kararın, 21/22 Haziran 1919 gecesi, karanlık bir odada alınmış, korkunç ve sır dolu yeni bir karar olmadığı kolaylıkla anlaşılır sanırım.
** Adını Saklayan Bir Tanıdığın Amasya’ya Gelmesi **
Daha Havza’da bulunduğum sırada Ankara’da bulunan Yirminci Kolordu Komutanı Ali Fuat Paşa’dan bir şifreli telgraf aldım. Bu telgraf: “Tanıdığınız bir kişi, kimi arkadaşlarla İstanbul’dan buraya gelmiştir. Nasıl davranmamı buyuruyorsunuz? ” anlamında idi. Bir bilmeceyi andıran bu telgraf beni çok ilgilendirdi, hem de çok şaşırttı. Söz konusu kişiyi tanıyordum, benden nasıl davranılacağını soruyor, Ankara’da arkadaşım olan güvenilir bir komutanın yanında, telgrafta şifreli telgraftır. Öyleyse neden adını kapalı olarak bile yazdırmaktan kaçınıyor? Uzunca düşündüm, anlar gibi oldum, bilmece çözmekte uğraşacak zaman olmadığı kestirilebilir. Ancak, Fuat Paşa’yı yakından görmek, bölgeleri, çevreleri, düşünceleri üzerinde görüş alışverişinde bulunmak bence pek istenen bir durumdu. Bu bilmeceli telden esinlenerek kendisine şu dilekte bulundum: “Ankara’dan ayrıldığımızı sezdirmeyecek nitelikte gerekli düzenlemeleri yapıp önlemleri aldıktan sonra, ad ve kılık değiştirerek birkaç gün için ivedilikle yanıma geliniz, İstanbul’dan gelen arkadaşları da birlikte getiriniz.”
Gerçekten, Fuat Paşa, dediğim gibi Havza’ya doğru yola çıkar. Ancak bir takım zorunlu nedenlerden dolayı, hemen Havza’dan ayrılıp Amasya’ya gitmem gerekmişti. Fuat Paşa Havza yolunda, durumu anlar ve Amasya’ya yönelir. İşte böylece Amasya’da yanımda bulunuyor. Adı şifreli telgrafta bildirilmeyen kişi Rauf Bey’dir (Rauf Orbay)
İstanbul’dan ayrılmak üzere evimden otomobile bineceğim sırada, Rauf Bey yanıma gelmişti. Bineceğim geminin izleneceğini, İstanbul’da iken tutuklamadıklarına göre, belki de Karadeniz’de batırılacağımı güvenilir nitelikte işitmiş, onu bildirdi. Ben, İstanbul’da kalıp tutuklanmaktansa batıp boğulmayı yeğledim ve yola çıktım. Kendisine de, önünde sonunda İstanbul’dan çıkmak gereğinde kalırsa benim yanıma gelmesini söylemiştim.
Rauf Bey, gerçekten İstanbul’dan çıkma gereğini duymuş ve çıkmış. Ancak benim yanıma gelmedi, arkadaşı olan Elli Altıncı Tümen Komutanı Bekir Sami Bey’le buluşmak ve İzmir Savaş alanına daha yakın bir yerde, daha etkin ve daha yararlı olacağını sanarak Bandırma Akhisar yoluyla Manisa bölgesine gitmiş. Gittiği yerde, halkın moralinin bozuk olduğunu, durumun korkunç olduğunu görmüş.
N U T U K ‘ TAN…………….sayfa 25/29…….( devam edecek)
