Griye İnat || Şiiri - Hasan Gölbol

Bir grilik düşünün

yalnızlığın bile paylaşıldığı

Bir grilik düşünün,

sizinle yalnızlığınızı paylaşmaya adanmış bir grilik.

Yalnızlığı paylaşmaya yaratılmış bir renk/sizlik

insan eli tarafından.

Öyle ki; kör olmak siyahı görmektir.

Kör olmak bir renge kavuşmaktır.

Hiçbir şeyin koyusu olamayanlar

yalnız ve/ yalnız gri kalanlar

yalnızca yalnızlığın verdiği renk/sizliği paylaşırlar.

GRİYE İNAT II

Eskilerin mavisi

ve şimdilerin grisi bir gökyüzü bıraktılar bana.

Bense sadece silinip giden mavilikler yaparak

kanat çırpışlarımla ve çırpınışlarımla uçmaktayım.

Ben yalnız ve/ yalnız bir kargayım.

Uçarken bu gri şehirlerde her yanı diğerinden gri

bir beşeri haritaya bakmaktayım.

Kimi gri denizlerde pembe soluklanmaktayım,

kimi gri teknelerde yeşilini özlediğim sebzeler aramakta.

Ve durmadan,

bir zamanların yeşili olan incir ağaçlarını anmaktayım.

Böyle bir dünya için renkli sayılabilecek gözyaşları dökmekteyim.

Ben yalnız ve/ yalnız bir kargayım

ağacın

denizin

gökyüzünün

grisinde yaşayıp

kağıdın yeşiline tapan insanlara bakmaktayım.

Bir zamanlar doğanın kölesi-dünyanın özgürü olanlar,

şimdi griye özgürlük deyip bir de ona köle oluyorlar.

Rengi kulaktan duyanlar

bizi kağıdın yeşiliyle kandırdıkları griliklere hapsetmekte.

Ben toprağın kahvesini ararken durmadan

vicdanı süblimleşmiş yaşamlar,

tütsüler yakıp dualar ediyorlar griliklere.

Ben yalnız ve/ yalnız bir kargayım

biliyorum bir gün rengi olan bir dünya bulacağım

bir gün rengi yaratanlar

bir gün mavi

bir gün yeşil.

Bir gün uçacağım

renkli ve mutlu.

Bir gün yeniden incir yaprakları arasında…

Bir gün,

bir gün tüm grilikleri boyayacağım.