Griden Sonrası Şiiri - Nihat Akarslan

“Griden Sonrası”, karanlığın bitip aydınlığın başlamadığı o aralık hâli anlatır. Bakışların sertliği muhatabına yönelik değildir; hayata karşı kazanılmış bir refleksin sonucudur. Kaçışlar hızlıdır ama korkudan değil, tekrara düşmemek içindir. Yazın üşümek, mevsimle ilgili değildir; iç ısının çoktan düştüğünün işaretidir. “Vallahi değil” ifadesi, hem kendine hem başkalarına verilmiş yorgun bir teminattır. Şiirin orta yerinde büyük bir itiraf vardır: Gençlik, aceleyle ve ucuza kiraya verilmiştir. “Değmezler”, kişiden çok bir dönemdir; heveslerin, beklentilerin ve yanlış güvenlerin toplamı. İnce adımlar, masumiyetin ölçüsüdür; ama o masumiyetle yürünürken bedel fark edilmez. Gözlerine inanılan insanlar, yaşatıcı değil; çıkarlarının devamı için var olan figürlerdir. Burada kırgınlık bireysel değildir, yapısaldır. “Ölünülecek yaşlar” dizesi, ölüm korkusunu değil; hayata geç kalma hissini anlatır. İnsan, bir sabah uyanır ve bazı yaşların artık cesaret değil, kabulleniş istediğini fark eder. Bu fark ediş ani olur; tıpkı her şeyin son kez görülüyormuş gibi hissedilmesi gibi. Şiirin en ağır yeri, yakınlığın bile özleme dönüşmesidir. Yanında olan bile özleniyorsa, mesafe artık mekânsal değil, zamansaldır. Gidişler burada görünür olur: Bir yerden değil sadece, hayattan da. İnsan bazen bir sokaktan değil, bir hâlden çıkar. Son bölümde gri hükmünü ilan eder. Yağmur eskisi gibi değildir, kar başka soğur, serinlik bile tanıdık gelmez. Değişen hava değil; algıdır. Gri artık bir ara ton değil, baskın renktir. Her şey griden gelir ve griye döner. “Griden Sonrası”, umutsuzluk şiiri değildir. Bu şiir, renk aramaktan vazgeçmiş ama görmeyi öğrenmiş bir bilincin kaydıdır. Grinin sonrası, beyaz değildir. Sadece daha çok gri vardır.