Gri Bir Yalnızlık Çöküyor Akşamlarıma

Gri bir yalnızlık çöküyor akşamlarıma
Bir yabancı bu yalnızlık
Şehrin gri sokaklarında kaybolan
Bulamayan bir türlü adresini
Amaçsız sağa sola koşturan
Ve tüm ışıksız bulvarlarda
Herkes sözbirliği yapmışcasına
O ağzını açtığında susan

Gri bir yalnızlık çöküyor akşamlarıma
Şairin dediği gibi
Paylaşalımayan bir yalnızlık ve
Paylaşılırsa yalnızlık olmayan
Aslında bu öyle bir grilik ki
Kifayetsiz tüm benzetmeler
Öyle bir an gelmeli ki ancak
Sen doğduğunda sabahlarıma
Güneş misali kollarımda sıcak sımsıcak
İşte o an
Bu kasvet bu umarsızlık
Zamansız bir sismişcesine dağılacak