Gökyüzü griler içinde, umutsuz bir bakışla,
Yağmur damlaları düşer yavaşça toprağa.
Rüzgar soğuk ve keskin, ruhumu deler geçer,
Bu dünya soğuk ve acımasız, içimi sarar sis.
Yalnızlıkla dolu bu karanlık odada,
Sesim yankılanır boş duvarlarda.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta