Gece gibi çöktü yüreğime bir yokluk acısı,
Güneyden esmiyor artık bahar meltemi.
Yaseminler kokusuz, ecel gibi bir şey,
Artık gri rengi, gökyüzünün ve gönlümün,
Gri işte, yokluğunun ve yok oluşun rengi.
Şimdi koyup şapkamı önüme,
Hangi pişmanlığımı koysam içine, bilmiyorum.
Avuçlarımda yanağım, uzaklara uzanıp, kayboluyorum.
Uzaklığımda bile varlığın, sebebiyken aydınlığın,
Gri bir karanlık ta, yok oluyorum.
...
Hüseyin Taha
Kayıt Tarihi : 11.6.2018 20:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!