bir dik dörtgen içerisinde
dört teker üstünde
bir ışık hızında
evimin yolunda
gidiyorum...
boş İstanbul sokakları
kaybolmuş insanları
her yer griye bürünmüş
İstanbul kaybolmuş
gidiyorum....
sonsuzla açılmış kapılar
içim boş bitti duygular
her yer griye bürünmüş
İstanbul ölmüş
gidiyorum....
ağlamaktan şişmiş gözlerimi
saklıyor siyah gözlüklerim
İstanbul yaşıyor ben öldüm
kendimi kederlere gömdüm
son durak
tıkandı kulaklarım
kör oldu gözlerim
geri geri gidiyor ayaklarım
tutmuyor ellerim
son durak
evime geldim
Kayıt Tarihi : 15.12.2011 23:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gaye Sevgili](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/15/gri-45.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!