Gri Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

akla karayı seçmişim bilmeden
ortada griyi bulmak benim vazifem
soluksuzum çoğu, renksizim kimi
bu yüzden...
geliyorsan doludizgin düşten, şiirden
hele birde kalmışsan geceden, senden
griyi yakalamak kolay değildir
bir düşün istersen...
...
kendimi, dünyayı çok sevmiştim oysa
daha seni bile görmeden...
ben şansıymışım birilerinin
peki bu benim şanssızlığım mı?
çıkaramadım birden...
enmutlu koymalıydı adımı annem...
...
adamın bilgesi dedi ki bir gün bana
“seni bıraksam yılanların mağarasına
bir zaman sonra dönüp varsam yanına
dost olmuş bulurum seni onlarla”
iyimi, kötümü şimdi bakar mısın şu lafa...
adamın bilgesi kimdir?
beni neden gül bahçesine bırakmaz?
neden ben yılan, çıyanla dost olurum?
ya dost olamaz da post olursam?
sen olsan gelmez mi bir sürü soru aklına?
...
neyse boş ver...
çok sev beni demek geliyor içimden
baharı, kışın yağan ilk karı
beklediğin, sevdiğin gibi hani
inandığın kadar mesela bana
anlatabildiğim kadar seni sana
çok sev demek geliyor içimden
ama diyemem...
ansızın aklına geldiğim kadar sev en iyisi
fazlasını istemem...