Gri Şiiri - Serdar Keskin

Suskun bir akşam

deniz gri

tümceler.....

yalan........

yalan tümceler.......

kelimelerin dansında

yankılanır

dilden ele

elden gökyüzüne

yalnızlık

denizin kaderidir

suskunluk

eziklik

kuvvet.....

gridir akşam

aşka düşmüş bir yürekte

kül rengi bir sevgilinin boynunda

inci

dizi

ler

ayrılık taşır

her seher

martılar

-ki

onlar hüznüne yenik

gülümserse

kanar zanneder

deniz kızının gözleri

vuslattadır

her daim

kederlidir

ayrılığa

koşsam susacağım

boynuma sarılır

geçmişten arta kalan

soluksuzum

vazgeçmeye dair çığlıklar

feryadı kıyıya vuran sevgili

tırnakları yüzüne keder

yüzü

tanınmadık

varlık

hiçlik

yüzü bekleyiş

saçlarına dolanan dokunuşlar

ağlamak kadar gerçek

dokunmayın

acıtmayın

deniz yasta bugün

çarpan her damla

çığlığa eklenir

susun

konuşun

boğulun

desen desen

ilmek ilmek

sen kadar yok

savruk

haykır şimdi

geri gelene kadar martılar

dilinin acısına kan

açıl seher seher

yorgunluğa

vazgeçmek için erken

denizi içmek için

çok geç

her sevgili artırır onu

ayrılık sonrası

gridir o yüzden

siyah akar yalnızlık

beyaz verir sevda

ve kendin olmak savaşında

yenik düşmek telaşı

telaşlar geri vermez

uçurduğun

kelamından bir parça

deniz gri

yorgunum

yine kalan

saçlarını

gözlerimle ördüğüm

sevgilinin mezarlığı....

bekleyişler

geleceğe

gelecek aşka

aşk denizde

deniz bu şehrin

neresinde.....