Gözyaşlarımın ardına sığındı kalemim

Sensiz başlayan bir gün daha
Uyuyamadığım kaçıncı yılın gecesi
Bilmiyorum
Bilmek te istemiyorum zaten .
Odam hala dağınık
Kitaplar gelişigüzel dizilmiş ,
Güneş ışınları zorluyor perdeleri
İçeri süzülmek için.
İçerisi harap
İçerisi içim gibi dağınık
Gökyüzü mutluluk getirmiyor
Denizde huzur vermiyor artık.
Yüreğimin onca acısından sonra
Gülümsemeyi unutmuşken ,
Fotoğraflarına bakıp
Sesini dahi duyduğumda
Onca yıldan sonra
Gülümseye bildiğim tek insansın.
Yokluğun tanıyorum artık
Acısın iliklerime kadar hissediyorum.
Beynimin içinde
Özgürce dolaşan sensin
Seninle doluyum.
Sensizlikten kaçışım yok benim ,
Her sabah
Senli şiirler çarpıyor yüzüme .
Ya gözyaşlarımın ardına sığınan kalemin
Bir mahkum gibi
Seni
Senli şiirler
Gizli gizli yazıyor.
Yokluğunu ;
İliklerime kadar hissediyorum.