Özgürlük anıtım dimdik değil
Gözyaşlarımı bile affet
Bin bir çaresizlik var odamda
Duvarımın gözyaşları sensizliğe boğuyor
Kuş gibi çırpınmaya
Nefesimin bile dermanı yok
Kainattaki yollarım da kayboldu
Cennet köşkü herkesin olsun
Bekliyorum bilinmez yolumun açılmasını
Sürüneceğim nefesim açılana kadar
Sırtıma sadece kimsecikleri alacağım
Gönlümdekiler, hayatımdakiler, canımdakiler
Yolumu keserse onlarla beraber
Yoluma devam edeceğim
Fakat meşhur kapı açılmadan önce
Galiba aklımı da yitireceğim.
Kayıt Tarihi : 6.3.2019 10:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!