Gözyaşınla Sula Şiiri - Güven Tekin

Bazen şiirler bile,kifayetsiz kalıyor,çaresizliğim karşısında.
Kalemim susuyor,yürek kanıyor.
Derdim,mevladan amin diyorsun.
Gücün bitiyor,sabrın bitiyor,takatin kalmıyor.

Bir gün bana, şiir yazmaya yetişemeyeceksin.
O zaman,mezarımda oku olur mu?
Mezarımda duran gülleri,sımsıkı tut.
Ellerin kanasın,kanasın ki toprağıma aksın.

Eremedim muradıma hayatta,kanınla sula ruhumun her karışını.
Yağmur yağarken, beni orda yalnız bırakma.
Gök gürültüsünden, korkarım bilirsin.
Bedenim çürümüş olsada,ruhum seni orda bekliyor olacak.

Gel şimdi sarıl mezarıma,sımsıkı üşütme beni.
Nasıl olduğumu,sorma artık bana.
Senin özleminle,cehennem ateşini yakan viraneyim.
Ama artık özleminle,yanmıyorum.

Özlem ateşini,yakan ben,
Hayalleri öldüren sen,sensin sen..