Gözyaşından bir ıslak nağme..! !

A yürüyen selvi boylu, mahrur gözlü dilber;
O büklümlü saçların ve narin hoş kokulu boynunun zevkinden çoktandır mahrumum...
Bilemezsin kışı-baharıma devşiren cennet-kokunu,
bilirim ölümsüz-düşlerime yattığım define gibi o gül bahçesini...

Sen;
Tanrı şaraplarından koca bir kadeh doldur,
ve sun aşk-a susayan viran dudaklarına...
Sun-ki;
bedenimde ayık bir tek damar kalmayana kadar kana kana içeyim,
doysun ruhum-tenim ve benliğim şarabına...

Ben;
Varımı yoğumu oradan buraya göçüp-gelen,
boz bulanık cehennem de, harap gönlüm bitap düşen,
vicdanı prangalanmamış sarhoşluklar doğuyor her bir zerrem...
A gönül kuşum; arıdır-durudur sana olan zürrem...
O sagır kulağına değmedi mi hiç sesim? ? ?

Lezzetinden haberi olmayan,
sevgi, seni-benden esirgemeye alan..! !
Yalvarmak yerine kaybetmeyi tercih eden,
dişi hırçın-kısrağım benim,
sen başıma gelmiş-geçmiş en güzel şeysin..! !
A mahrur gizli-kuşum açta kanatlarını gel,
gel-ki sensiz harap gönlüm aşk-ı aşk-a tapsın..! !