Gözyaşı Ve Yağmur Şiiri - Osman Ali Aydın

Yaşanan kuraklığa acır gibi,
Durmadan gözyaşı döker bulutlar,
Sevinen toprağın kabarır dibi,
Artık yeşermeye başlar umutlar.

Matem tutarken gökyüzü kapkara,
Rahmet iner çatlayan topraklara,
Müjde verilir dalda yapraklara,
Bütün kainat bu rahmeti kutlar.

Göklerin gözyaşı olunca yağmur,
Fakirlerin sofrasına aş olur,
Yokluğunda insanlara düş olur,
Eller semaya dua için kalkar.

Bereketin toprakta okunuşu,
Damlaların toprağa dokunuşu,
Kavuşmanın sevincini sunuşu,
Sevinçlerimizi artırıp katlar.

Arkasından gökkuşağı belirir,
Renkler sıcacık yüzünü gösterir,
Bütün kökler mutlulukla beslenir,
Kaynaklar, suları toplayıp saklar.

Bulutlar unutmasın ağlamayı,
Bereket olup toprağa yağmayı,
Allah’ım nasip etsin anlamayı,
O zaman bizleri her mevsim yoklar.