Gözyaşı İstasyonu Şiiri - Adnan Durmaz

Gözyaşı İstasyonu

şimdi sen nereye gideceksin
kalbin yıkılmış şehirler gibi
içinde depremler ardı ardına
şimdi sen nereye gideceksin

ana kokusunu özlercesine
yolun yalnızlığa varır
iki pınar gibi gözlerin
bütün göklerinde yağmur

gözyaşı istasyonu bu
ellerime dökülsün yaşların
sen beni sevdin beni sevdin
her damlanı kalbimde saklayayım

ezberledim artık bütün dakikalarını
gözyaşı istasyonları dolu ömrümün
her giden alıp gitti bir parçamı
gayri iflah olmaz gönlüm

ipi kopar uçurtmanın
ve sadakat nalçaları
bir araya gelmez tekrar
kırılmış aşk parçaları

buğulu camlarda bir el
şaşkın öylece ortada
ucu yanmış bir hoşçakal
atılmış kibrit çöpüyüm
içilen son sigarada

şaşkın öylece ortada
kalmak dipsiz bir uçurum
avuçlarda gözyaşları
son ağlayan ben olurum

adnan durmaz