Gözyaşı Güzeli_Nazlıcan-23

Sudan yapılan merdivenlere tırmanıyorum. Senin için çıkıyordum biz’li bilinmezliğe…Yüreğimde kelimelerimin ipek atlası seni örüyor cümlesiz aşklara. Devrik bir ayrılığın yan cümlesiydim. Yüklem yandığım yüreğinde.
Bülbüllerim düşlerimi sana getirirdi. Benim kanat çırpınışlarını görüyordun. Sudan yapılan kuşlar uçardı göz yaşlarından.
Susup bana gelişinin seslerini dinlerdim. Sen gelirdin usumun usanmadıklarına.Kalırdım sana …Bir leyleğin aşka getirdiği bebektin sanki.Yokluğun göçünü yaşıyorum şimdi.Kış gelince uçup giden göçmen kuşlar sandım hep.Bu yönümle hep çocuktum.
Annesi gidince hani bir gün gelir diye değişik avuntularla umudu taranan çocuk…Gelmeyince annesinden kalanlara sarılan gibi bende sarıldım her şeyine.Kokladım senden ve sensiz her şeyi…

-Düşümdün …
-Kaderin kaknusu getirmişti bana. Ben aşktım sana, ben aşktım bana.
Ekmeğimdin aşktan önce.Açtım sana.Tokluğun papağını değildim.Senli aşk güllerinin dallarını delen ağaç kakan da değildim.
-Ben sana uçmağa alışmış kaknusun aşk görmüşüydüm…Ölürdüm sana.Küllerimden doğar,küllerimden aşk olurdum.
- Gidişin lanetlenmişti. Bu yüzden içimde ölümle kalım arasındaki kavuran içsel bir canavara dönüşen yaralı bir aşıktım.Bu yüzden senden başka her güzel ölüyordu bende. Bu yüzden sana kanıyorken aşk bana yasaklı gibi.
-Oysa içimizdeki içsel rezervlerin ocağında aşkımız vardı. Seni arayan madenciydim. Senin tutku elmaslarına ulaştım.
-Sen elmastın, el güzeli pırlanta olsa neme lazım.Seni buldum, senin cevherlerinde kaldım…Asıl sana ulaşmaya çalışırken göçük oldu..
Perulu madencilerden biri de bendim.Aylarca göçük altında kaldım.
-Bütün dünya duydu seni sevdiğimi.Peru uzak, peruklu özlemler kadar sen de uzaktın.
-Saçlarını göremiyordum, suçlarımı göremediğim gibi.
Yüreğimde biriken damlaların berrakları ciğerime kor gibi.Oysa su ıslatır, nedense beni yakıyor. Gözyaşların karışmış olmalı. Busenin gölgesi nergis gibi içime içlenmiş olmalı.Seni seven beni seviyorum yar.
Herkesin yarası aşk kuzusu gibidir.Yarım yanım ,yarim yanım yokken hangi kuzu meler baharımda.
-Geriye kalanların son gerisinde hangi dem toplar beni. Hangi gülüşünde gülümser dünyam.

Kalabalıkların yalnızlarında çoktan seçmeli sensiz olmak,aşk şıkkında cevapsız kalmak..
İçinin an be an acıyan sevgi canlarında kalmaya kalmak …İşte bu tanımsız, bu anlatılmaz can atışlarının müneccimiyim. Sen benimsin, sen benden de öte bendesin.
Belkilerinde muamma olmak,seni sit alanı yapmak yaramın kentine.Saklı kentlere kadim güzeller sunmak ve sensizliği onlarla şehir etmek; ama aşk yok; ama senden yaşayışlar yok.
Bir savunuşun fitilinde yanmak bu olmalı aşka.Şems ile dem arasında geceleri hoşgörüye boyamak. Ve susma aşkımıza.
Zihnimde nimetleşen niyetlerin su halisin.Hiç kirlenmemiş, hiç yüzülmemiş, hiç içilmemiş bir suyun aşk adısın.Bir de benim için damla damla akıttığın pınarların var.

Ölümsüzlüğü yaşamış akışların berraklarında buluşmayı set ettim.
-Vuslatın vanası kapalı.Kapalı hanlarımızın su sızmayan kapılarında bekliyorum seni …Senli gökyüzümüzün altında senli güller açılmışken hangi kırmızı beni senden koparır…Hangi kanayışımız
Durular duruşumu.Çözemedim yar. Yaralanışına ömrümü vermişim …
-Bunu duy.Yüreğimizde arınıyor uzak kalışların suları.Sudan sevgiler derledim,aşk ummanımıza.Petrol bulan perilerin eteğine yapışmadım yar.Ben senin huriliğine geldim. Cennetinde savma beni.