Gözyaşı Şiiri - Mehmet İmir

Dün tunç kadeh elimde
Cengâverle oturan bendim
Ve susmuş hüzünlü gönlümle
Uzak yolları gözledim.

“Söyle, neden bakıyorsun yollara?
Sordu yanımdaki kahraman.
Tanrı’ya şükür, sen bu yola,
Hiç dostlarını uğurlamadın.”

Eğdim göğsüme doğru başımı aşağıya,
Daha sonra konuştum:
“Cengaver! Artık yok o yanımda! ..”
Derin nefes aldım ve sustum.

Aktı gözyaşım kirpiğimden aşağı
Ve damladı içine kadehimin
“Utan! Diye bağırdı,
Canım! Yoksa ağlıyor musun kız için? ”

“Bırak, cengâver… Ah! İçim yanıyor.
Sen bilir misin, hiç yandı mı için?
Eyvah! Bir damla gözyaşı yetiyor,
Tüm kadehi zehirlemek için! ..”

1825
Aleksandr S. Puşkin
Rusçadan çeviren: