Benim içimde, her zaman saçlarına kar düşmüş,
Buzdan adam hali gizlidir.
Bıyıklarından başka serveti olmayan,
Şakaklarında mermi çeğirdeği saklı,
Eski sinema salonlarından Yılmaz Güney’li,
Vurdulu kırdılı, kakülü düşmüş melodramlar akan…
Ve umut için yaşayan delikanlı günler hatırına güneşe ağaran…
Güneşe yalvaran gözlerle bakan…
Eski İnka uygarlığının kadınlarını her seher! …
Tanrı baba için kurban eden,
Vicdansız bir asker vardır.
Ve Aşka inanmayan,
Ve sevgiye uzak
Ve ömrünü saklı tutmuş,
Bir gizem kuyusunda…
Bu adam! …
Sana ne verebilir ki,
Gözyaşından başka…
Kayıt Tarihi : 18.5.2009 21:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ulkar Cenger](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/18/gozyasi-165.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!