Göz Pınarlarım Kurudu Şiiri - Serpil Koçar

Göz Pınarlarım Kurudu

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı sayende,
Göz pınarlarım kurudu sana ağlamaktan.
Nasıl kıydın bu yüreğin en derin sevdasına?
Oysaki sen benim en kıymetlimdin,
Yere göğe sığdıramadığım sevdamdın.

Aşkınla sarhoş olmuştu yüreğim,
Adın geçse bile çırpınırdı içimde bir kuş.
Deli divane olurdum gülüşlerine;
Kelebekler uçuşurdu her bakışında,
Gülüşünle aydınlanırdı karanlık dünyam.

Kahkahaların olurdu benim neşe kaynağım,
Gözlerinde kaybolurdum her defasında.
Ruhum dans ederdi ellerini tuttuğumda;
Kıyamazdım sana, istemezdim üzülmeni,
Kendimden vazgeçip seni korurdum hep.

Her an seni hatırlıyor gözlerim, sessizce
Yüreğim sızlıyor, içimde bitmek bilmeyen bir yangın
Sana dokunamadığım her an çığlık atıyor içimde
Sevgin hâlâ yanıyor, sönmedi, kaybolmadı
Ama artık yalnızca kendi acımla baş başa kaldım

Şimdi üzülen yine ben mi oldum bu aşkta?
Bak gözümde yaş kalmadı sayende, adam…
Bıraktın ellerimi, titredi yüreğim seni gördüğümde;
Göz pınarlarım kurudu sana ağlamaktan.
Mutlu musun şimdi, söyle… mutlu musun?