Gözüm Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Gözüm!
Aklımı kurcalayan kalem gibisin .
Akar’ın yüreğin kadar pâk...
Mısraları kirletmez bir güzelliktesin
Bazen hüzün bazen de umut kokuyor sende
Bir anda nar topuna dönüyorsun bende ...

Gözüm !
Ufak bir çarpıntı başladı bir yerleri mi haşlıyor
Susmakta bilmiyor özgürlüğe susamış bir köle gibi ...
Haydi diyorum kalem,
bırak bu huvardalığı da birşeyler yaz Adam gibi...

Gözüm !
Koca bir destan oluverdi !
kalem kıskanmakta gözlerin,sözlerin
Kavga halinde iki kedi gibi ...
Hayretler içinde seyre kalmışım ve seni bulmak için de ?
bin hayale dalmışım...

Gözüm !
Haylı geç olmuş penceremden hafif bir Ay ışığı
Sabahın habercisi gibi...
Sen uykunda rüya âlemini süslerken
Ben senin üç beş nöbetinde isyan olmasın diye ,
İçimde ki ;
o fırtınayı senin hayalinle basmışım.

Gözüm !
Sabahın ilk ışıkları yanmakta !
Benim ise sönmekte...
Bilirsin gurbet eli insanlar bölük bölük
Kalkıp işe koyulmakta .
Haydı sende kalk mahmur gözlerini ovala başını kaldır uykudan .
Gülüşlerinle bir kahve yap “göremediğim o masum yüzünle böyle keyifle içeyim Gözüm...”

Memoçilo 09.03.20 Berlin