- Gönüllerin insanlarla dalga geçtiği anlarda
Durup da bir an tutulur benlik…
Hangi dalgadır kendini alt eden,
Hangi med-cezirdir böyle güçlü gelen,
Hangi meteordur gafil avlayan? -
Her şey, maviyi bile bölüşemeyen bulutlar yüzünden değil mi ki zaten! Ondan değil mi bunca akan gözyaşı? Hangi şimşek korkutmaz ki yürekleri?
Nice gönüller susarlar geçmişleriyle gelecekleri arasındaki bilinmez boşlukta sallanarak ve her susuşla pasları bin kez kararır… Oysa uzanmak ne güzel olurdu elinde begonyalarla geçmişin sahillerine ve kuşkuyu atıp yürekten, sövmeden hatalılara aydınlatmak ne güzel olurdu geleceği.
Nice suçlar var dünyada, nice suçlular... Güzel gibi görünen yakamoza çanak tutan deniz ve ay ışığı gibi, şu yeryüzünde nice güzellikler var el ele oluşan ama yakamozdaki güzelliğin suç olması gibi sorgulanır güzellikler, insan neden mutlu olur diye sorulmadan.
Ve sen insanoğlu, koyduğun kuralların içinde dört dönen ve boynunu çaresizce büküp her şeyi olduğu gibi kabullenen insanoğlu! Bilir misin anlamak ne kadar kutsaldır ve bilir misin anlamadığında sığınağın, suskunluğunun limanıdır.
Hadi, ya yanılgılar içinde pişman olup kal ya da kır zincirlerini ki görelim endamını yakamozda.
16.11.2009
SERAP HOCA
------
----
İçimde binlerce ses var, her biri beni ayrı bir yere çekiyor… Oturup düşünmeye hasretim. Doluya koysam dolsa, boşa koysam alsa… Yılların dalları arasına sakladıklarımı kurutsam nefesimle de gözyaşları dinlense.
Neden ki bu dünyanın insanları böyle duyarsız… Başka bir dünya düşlüyorum: sevgilerine vefalı, dostlarına sadık. Artık oksijen tüpü takmadan dalabilmeyi istiyorum denizin ta diplerine ya da bir fay hattından içeri süzülüvermek istiyorum üzerimdekileri yırtmadan. Oralarda neler olup bitiyor ki. Bunca insanın ahlarını duyanlar neden unutkanlığı bu kadar seviyor ki. “Canım” demenin anlamını unutanların dillerine ağır bir zincir halkası takmalı ki unutmasınlar bu kelimenin gönüldeki ağırlığını da…
Kolay değildir gönülde izi olması gerekeni yıkayıp da atmak tuzlu sularla. Bak bir başka insan geliyor karşıdan; belki teğet geçer yolundan, belki de çapraz ilişkiler yaşanır bir süreliğine… Sonra mı, ne olacak ki elbette “ben” merkezli insanoğlu bulacak bir neden kendince ve gömecek onu da karanlık gecelere.
Yan, ağla! Bekleme kimseden vefa gülünü, senin bahçen gül mezarlığı olmuşken.
09 Mart 2010 Salı
SERAP HOCA
Kayıt Tarihi : 28.3.2010 09:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
